Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Wierchowicz po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z.B. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu z dnia 15 marca 2002r., sygn. akt I SA/Po 868/01 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 rok postanawia: odrzucić skargę o wznowienie postępowania.
Prawomocnym wyrokiem z dnia 15 marca 2002 r. sygn. akt I SA/Po 868/01 Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu oddalił skargę Z.B. na decyzję Izby Skarbowej z dnia [...] kwietnia 2001r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r.
Skarżący, pismem z [...] listopada 2013r., wniósł skargę o wznowienie postępowania sądowego zakończonego ww. prawomocnym wyrokiem.
W uzasadnieniu powołał się na przesłankę określoną w art. 272 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270) zw. dalej "P.p.s.a.", zgodnie z którym można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie. Skarżący podniósł, że Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z 18 lipca 2013 sygn. akt SK 18/09 podważył zgodność z Konstytucją przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiących podstawę zaskarżonej decyzji Izby Skarbowej z [...] kwietnia 2001 r. oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji.
W konsekwencji skarżący wniósł o:
-zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uchylenie decyzji organów obu instancji;
-dopuszczenie dowodu z dokumentów w postaci wyroku NSA Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu z 15 marca 2002 r., decyzji Izby Skarbowej z [...] kwietnia 2001 r. oraz poprzedzającej ją decyzji Urzędu Skarbowego z [...] stycznia 2001 r.;
-przedstawienie Trybunałowi Konstytucyjnemu następującego pytania prawnego: czy art. 278 P.p.s.a. rozumiany jako przepis uniemożliwiający po upływie 5 lat od uprawomocnienia się orzeczenia wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego w sytuacji gdy:
-po tym terminie Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego wydane zostało orzeczenie;
-przepisy działu IV rozdział XVII ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012, poz. 749) nie zawierają przepisu stanowiącego o ograniczeniu w czasie możliwości żądania wznowienia postępowania, jest niezgodny z art. 2, art. 31 ust. 3 i art. 32, art. 64 ust 3 Konstytucji RP.
Uzasadniając wniosek o skierowanie pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego skarżący wskazał, że stosowanie przepisu art. 278 P.p.s.a. w drodze wykładni literalnej, w sposób drastyczny po upływie 5-letniego terminu od uprawomocnienia się orzeczenia odbiera stronie prawo do wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego, zamykając tym samym drogę do potencjalnej zmiany niekorzystnego dlań orzeczenia.
Postanowieniem z dnia 12 lutego 2014 r. (sygn. akt I SA/Po 1187/13) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu stwierdził swą niewłaściwość i przekazał sprawę ze skargi Z.B. oznaczoną w sentencji niniejszego postanowienia według właściwości Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gorzowie Wielkopolskim.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie należy podkreślić, że zgodnie z art. 103 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w sprawach o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego przed 1 stycznia 2004r. orzeka właściwy wojewódzki sąd administracyjny na podstawie przepisów P.p.s.a. Z kolei, zgodnie z art. 13 § 2 P.p.s.a. do rozpoznania sprawy właściwy jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona. Mając zatem powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że tut. Sąd jest właściwy do rozpoznania niniejszej sprawy.