Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym Sędzia WSA Krystyna Skowrońska - Pastuszko po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 maja 2013 r. wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi R.D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2006 r. p o s t a n a w i a odmówić przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku.
Skarżący R.D. wniósł skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] września 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2006 r.
Wyrokiem z dnia 14 lutego 2013 r. tut. Sąd oddalił skargę skarżącego.
Skarżący nie złożył w ustawowym terminie wniosku o sporządzenie uzasadnienia tego wyroku.
Pismem z dnia [...] maja 2013 r. reprezentujący skarżącego doradca podatkowy T.G. wniósł o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem.
W motywach skarżący wskazał, że z uwagi na nieuzyskanie informacji o terminie rozprawy, nie mógł wziąć udziału w posiedzeniu, co uniemożliwiło mu również złożenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku zapadłego w dniu 14 lutego 2013 r. Zaznaczył, że w wyniku narastającego konfliktu między nim a jego żoną (M.D.), z początkiem 2013 r. był zmuszony opuścić swoje dotychczasowe miejsce zamieszkania, tj. [...], które jest jednocześnie siedzibą prowadzonej przez niego firmy Usługi [...] R.D.. Jak podkreślił, od dnia wyprowadzki zamieszkuje pod adresem [...]. W związku z tym, że wszelka korespondencja której jest adresatem, kierowana jest na adres siedziby firmy, to pisma nie są odbierane wcale lub odbiera je M.D.. Narastający między małżonkami konflikt spowodował, że żona nie przekazuje skarżącemu przychodzącej do niego korespondencji. Z tego też powodu - jak twierdzi skarżący - M.D. nie przekazała podjętej przez nią przesyłki zawierającej zawiadomienie z dnia [...] stycznia 2013 r. o rozprawie, w konsekwencji czego skarżący nie mógł wziąć w niej udziału, a w ostateczności złożyć wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Podkreślił, że dopiero w dniu [...] kwietnia 2013r., w związku z udziałem w rozprawie przed Sądem Rejonowym Wydział Karny (sygn. akt [...]) powziął wiadomość o wyroku WSA w Gorzowie Wlkp. z 14 lutego 2013 r. Tego też dnia udzielił pełnomocnictwa do reprezentowania go przed sądem administracyjnym w sprawie o sygn. akt I SA/Go 1026/12 doradcy podatkowemu T.G..
Zaznaczył, że działając bez profesjonalnego pełnomocnika, nie posiadał wiedzy na temat możliwości wniesienia wniosku o przywrócenie terminu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu nie jest zasadny.
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270 - dalej jako P.p.s.a.) czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna.
Stosownie jednak do art. 86 § 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała czynności bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Instytucja ta ma jednak charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie w przypadku, gdy strona zgodnie z treścią art. 87 § 2 cyt. ustawy w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy.
Przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym uzależnione jest bowiem od spełnienia określonych przesłanek pozytywnych, których istnienie pozwala na przywrócenie terminu i negatywnych, których istnienie czyni przywrócenie terminu niedopuszczalnym. Kryterium braku winy, jako przesłanki przywracającej termin do dokonania czynności w postępowaniu sądowym, wiąże się z obowiązkiem szczególnej staranności przy dokonaniu tej czynności. Można o nim mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (post. NSA z 2 października 2002 r., V SA 793/03). Przeszkody te muszą mieć charakter zewnętrzny i obiektywny. Strona musi uwiarygodnić swą staranność, jak również fakt, że przeszkoda, która spowodowała niedotrzymanie terminu, była od niej niezależna. Z treści przepisu art. 87 § 2 P.p.s.a. wynika ciążący na wnioskodawcy obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu. Oceniając wystąpienie tej przesłanki, Sąd przyjmuje obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Co istotne, ocena braku winy w uchybieniu terminu należy wyłącznie do sądu, który powinien uwzględniać wszystkie okoliczności sprawy.