Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach Piotr Łukasik po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. S. na decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. z dnia [... nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dofinansowania ze środków PFRON w kwestii wniosku pełnomocnika skarżącego o przyznanie wynagrodzenia tytułem nieopłaconej pomocy prawnej p o s t a n a w i a przyznać adwokatowi P. S. od Skarbu Państwa - z kasy WSA w Gliwicach - wynagrodzenie w kwocie 295,20 (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym podatek od towarów i usług w kwocie 55,20 (słownie: pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Postanowieniem z dnia 11 sierpnia 2016 r. referendarz sądowy przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Na tej podstawie Okręgowa Rada Adwokacka w K. wyznaczała kolejno kilku pełnomocników. Ostatecznie, pismem z dnia 19 października 2016 r. poinformowano Sąd, że pełnomocnikiem skarżącego wyznaczono adwokata P. S..
W dniu 26 października 2016 r. akta sprawy przejrzał aplikant adwokacki, działający z upoważnienia ww. pełnomocnika.
W piśmie procesowym z dnia 15 grudnia 2016 r. pełnomocnik skarżącego złożył wnioski o charakterze dowodowym. W tych ramach wystąpił nadto o przyznanie mu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, oświadczając, że koszty nie zostały opłacone przez skarżącego w całości, ani w części.
W toku rozprawy przeprowadzonej w dniu 11 stycznia 2017 r. pełnomocnik skarżącego podtrzymał wywody zawarte w skardze, podkreślając, że obie decyzje organów zostały wydane w oparciu o błędnie ustalony stan faktyczny. Ponowił też wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.
Postanowieniem z dnia 11 stycznia 2017 r. Sąd odrzucił skargę jako niedopuszczalną.
Mając powyższe na względzie, zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.; dalej w skrócie: "P.p.s.a") wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. W rozpatrywanym zakresie należy sięgnąć do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. 2015 r. poz. 1801, dalej w skrócie: "rozporządzenie"), a to za sprawą brzmienia § 22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 1714; obowiązujące od 2 listopada 2016 r.).
| Zgodnie zatem z brzmieniem § 2 rozporządzenia, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: 1) |
|opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz 2) niezbędne i udokumentowane wydatki adwokata. Z kolei w myśl § 4|
|ust. 1 tego aktu, opłatę ustala się w wysokości co najmniej ½ opłaty maksymalnej określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona |
|przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej opłaty |
|maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy adwokata oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się |
|do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby |
|stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego|