Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: sędzia WSA Dorota Kozłowska po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2016 r. w kwestii wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym postanawia odmówić przyznania prawa pomocy.
Przedmiotem skargi jest w tej sprawie decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. w przedmiocie podatku od nieruchomości na rok 2016 r. W motywach skargi J. D. kwestionuje powierzchnie posiadanych przez nią składników majątkowych, a które organy podatkowe przyjęły do opodatkowania.
Odpowiadając na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od skargi, J. D. wystąpiła do Sądu o zwolnienie od obowiązku uiszczenia wpisu sądowego od skargi (patrz pismo z dnia 27 czerwca 2016 r.). W dalszej kolejności, w odpowiedzi na wezwanie referendarza sądowego, do Sądu wpłynął urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy, w którym skarżąca zwróciła się o zwolnienie od kosztów sądowych. W motywach wniosku oświadczyła, że ma 78 lat i jest bezrobotną emerytką. W chwili obecnej pomagają jej szwagier wraz z synem. Według oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, skarżąca jest osobą samotną i jest właścicielką uszkodzonego domu o pow. 33,6 m2. Dochód jej gospodarstwa oznaczyła w kwocie 967,80 zł z tytułu świadczenia emerytalnego. Oświadczyła przy tym, że do stałych kosztów utrzymania należy zaliczyć należności z tytułu: zużycia energii elektrycznej (3,51 zł), gospodarki odpadami (10 zł), zużycia wody (17,40 zł), zakupu węgla (185 zł) oraz podatku od nieruchomości ("51 zł").
Ustalono nadto, że skarżąca wielokrotnie zwracała się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ze skargami na decyzje organów podatkowych w przedmiocie podatku od nieruchomości oraz łącznego zobowiązania pieniężnego za poszczególne lata podatkowe. Stało się tak w ubiegłym roku, gdy przedmiotem jej skargi była decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2015 r. Organ przyjął wówczas do opodatkowania: dom o pow. 33,60 m2, pozostały budynek o pow. 19 m2 oraz powierzchnię działki, tj. 507 m2. Organ odwoławczy wyraźnie podkreślił, co zresztą było przedmiotem badania przez Sąd w toku rozpoznania sprawy, że kwalifikacji podatkowej dokonano w oparciu o aktualne dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków (sygn. akt I SA/Gl 649/15). Identyczny stan faktyczny przedstawia się w sprawie o sygn. akt I SA/Gl 649/14, w której przedmiotem zaskarżenia J. D. objęła decyzję ww. Kolegium z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2014 r. Kwalifikacja podatkowa przedstawiała się identycznie również w 2013 r. (sygn. akt I SA/Gl 1739/13) w 2012 r. (I SA/Gl 685/12). We wszystkich tych sprawach skargi J. D. oddalono. Z uzasadnienia wyroku wydanego w sprawie I SA/Gl 649/14 wynika, że "podatniczka podnosząc, że jej grunt ma 600 m2, a budynek mieszkalny 60 m2, nie wskazała wymaganych prawem dowodów na stwierdzenie tych okoliczności, zaś subiektywne przekonanie podatniczki co do rozmiaru przedmiotu opodatkowania nie jest wystarczające dla wskazania takiego faktu." Podobnie w niniejszej sprawie skarżąca nie dołączyła do skargi żadnego dokumentu, który potwierdzałby przyjętą przez nią powierzchnię składników majątkowych.