Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Przemysław Dumana (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. S. i S. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia "[...]" , nr "[...]" w przedmiocie podatku od spadków i darowizn p o s t a n a w i a odrzucić wniosek S. G. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Postanowieniem z dnia 9 lipca 2007 r. odrzucono skargę Z. S.
i S. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia
"[...]", nr "[...]" z uwagi na wniesienie jej po upływie ustawowego terminu do dokonania tej czynności.
Odpis postanowienia został doręczony skarżącym w dniu 16 lipca 2007 r.
W dniu 13 sierpnia 2007 r. (data nadania) skarżący wnieśli za pośrednictwem organu wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Wniosek ten wpłynął do tutejszego Sądu w dniu 23 sierpnia 2007 r. W treści uzasadnienia wskazano, że "przez nieznajomość prawa" skarga została wniesiona bezpośrednio do Sądu. Skarżący nie podpisali się pod wnioskiem.
Pismem z dnia 27 sierpnia 2007 r. wezwano skarżących do uzupełnienia braku formalnego rozpatrywanego wniosku poprzez jego podpisanie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału I z dnia 12 września 2007 r. pozostawiono bez rozpoznania wniosek Z. S. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, gdyż nie wykonała ona powyższego wezwania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej ppsa) jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Z kolei w myśl art. 87 § 1 i 2 ppsa pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, uprawdopodobniając okoliczności wskazujące na brak winy w tym uchybieniu. Ponadto, stosownie do art. 88 zd. 1 ppsa, spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.
Odnosząc opisaną regulację do okoliczności faktycznych niniejszej sprawy stwierdzić należy, że rozpoznawany wniosek został złożony po upływie terminu określonego w art. 87 § 1 ppsa.
Nie ulega bowiem wątpliwości, że już w dniu 16 lipca 2007 r., tj. w dacie doręczenia postanowienia o odrzuceniu skargi, właśnie z uwagi na wniesienie jej po terminie, strona powzięła wiadomość o tym, iż termin ten nie został dochowany.
W konsekwencji, wskazana we wniosku przyczyna uchybienia terminu tj. niewiedza skarżącego dotycząca sposobu wniesienia skargi, skądinąd nieuzasadniona z uwagi na pouczenie zawarte w zaskarżonej decyzji, ustała najdalej z chwilą doręczenia tego postanowienia. Termin na złożenie wniosku o przywrócenie terminu upłynął zatem najpóźniej w dniu 23 lipca 2007 r. Skarżący złożył zaś ów wniosek dopiero w dniu 13 sierpnia 2007 r. W tej sytuacji wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi jako spóźniony należy na podstawie art. 88 ppsa odrzucić i dlatego Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.