Sprawa ze skargi na decyzję SKO w B. w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych w podatku od nieruchomości w kwestii wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym
Sentencja

Starszy referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach Gabriel Radecki po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 marca 2017 r. sprawy ze skargi M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych w podatku od nieruchomości w kwestii wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym p o s t a n a w i a 1. zwolnić skarżącą od kosztów sądowych; 2. ustanowić skarżącej radcę prawnego.

Uzasadnienie

Skarżąca wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie - jak uściśliła na wezwanie referendarza sądowego - obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika. Podkreśliła, że utrzymuje się z emerytury stanowiącej przedmiot zajęcia egzekucyjnego i pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z synem, który ze względu na jej problemy zdrowotne sprawuje nad nią opiekę i pobiera z tego tytułu specjalny zasiłek opiekuńczy. Wyliczyła swoje wydatki, uwzględniając m.in. koszty leczenia w wysokości 100 zł, zastrzegając, że w miarę swoich możliwości stara się pomagać wnukowi.

Odpowiadając na wezwanie do uzupełnienia danych zawartych we wniosku, skarżąca nadesłała kopie: decyzji z dnia 26 kwietnia 2016 r. przyznającej jej synowi wspomniany zasiłek w kwocie 520 zł, wypłacany przelewem na konto osobiste i przysługujący do dnia 31 października 2016 r., decyzji z dnia 1 marca 2016 r, o waloryzacji emerytury (kwotę do wypłaty określono na kwotę 1070,80 zł) wraz z bankowym dowodem wypłaty, wyliczenia stanu zaległości podatkowych na dzień 29 grudnia 2016 r. na kwotę 10.764,94 zł oraz rachunków dotyczących kosztów utrzymania. Wyjaśniła również, że jej wnuk prowadzi odrębne gospodarstwo domowe.

Mając na uwadze powyższe, zważono, co następuje:

Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U z 2016 r., poz. 718 ze zm.) przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie całkowitym - czyli w myśl art. 245 § 3 tego Prawa obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika - następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. W sytuacji natomiast, gdy - tak jak to było w rozpatrywanej sprawie - wnioskujący nie sprecyzuje rodzaju pełnomocnika, którego ustanowienia się domaga, wyboru takiego musi dokonać rozpoznający wniosek.

Skarżąca w dostatecznym stopniu dowiodła, że powyższa przesłanka została spełniona, aczkolwiek nie wykonała dokładnie wezwania do uzupełnienia danych zawartych we wniosku. Otóż poprzestała na oświadczeniach odnoszących się do jej wnuka, pozostających zresztą w sprzeczności z ustaleniami poczynionymi w toku postępowania administracyjnego, według których wnuk przebywał z nią w gospodarstwie domowym i uzyskiwał dochody. Nie nadesłała też kopii zeznań podatkowych oraz wyciągów z rachunków bankowych, i to mimo że przedstawiła kopię bankowego dowodu wypłaty, a specjalny zasiłek opiekuńczy miał być wypłacony jej synowi właśnie na rachunek bankowy. Przedłożyła wreszcie kopię decyzji przyznającej to świadczenie przed nieomal rokiem, na okres, który upłynął kilka miesięcy temu, co pozostawia bez odpowiedzi pytanie o aktualny stan rzeczy w rozpatrywanej materii.

Wątpliwości te można jednak rozstrzygnąć na korzyść wnioskodawczyni, zgodnie z dyrektywami wynikającymi z prawa do sądu, którego zapewnieniu służy przecież także instytucja prawa pomocy. Bezsprzecznie bowiem jest ona osobą wymagającą stałej opieki, otrzymującą niewielką emeryturę, obciążoną zaległościami podatkowymi, których spłata przekracza jej możliwości podatkowe. Ponadto nie można tracić z pola widzenia, że również jej synowi wielokrotnie przyznawano prawo pomocy w innych postępowaniach przez Sądem, m.in. w sprawach o sygn. akt

II SO/Gl 1/16 (postanowienie z dnia 21 lipca 2016 r.), II SA/Gl 238/16 (postanowienie z dnia 22 września 2016 r.), II SA/Gl 52/16 (postanowienie z dnia 21 października 2016 r.). oraz I SA/Gl 1358/16 (postanowienie z dnia 7 grudnia 2016 r.), przyjmując stan faktyczny odpowiadający oświadczeniom zawartym we wniosku rozpoznawanym w niniejszej sprawie.

Mając to na względzie, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 258

§ 1 i § 2 pkt 7 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji.

.

Strona 1/1