Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Mendecka (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. S. na decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Decyzją oznaczoną w sentencji niniejszego postanowienia Naczelnik Urzędu Skarbowego w T. ustalił S. S. zobowiązanie w podatku od spadków i darowizn. Decyzja zawierała pouczenie, że stronie służy prawo wniesienia odwołania od decyzji.
Pismem z dnia 22 września 2008 r., zatytułowanym "pozew", podatnik wniósł o uchylenie decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia
[...], nr [...]. Dyrektor Izby Skarbowej w K., uznając że występują przesłanki do rozpatrzenia ww. wniosku w trybie stwierdzenia nieważności decyzji, decyzją z dnia [...], nr [...] odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia [...], nr [...].
W dniu 6 lutego 2009 r. (data nadania) S. S. wniósł bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę z dnia 5 lutego 2009 r. na wyżej oznaczoną decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w T..
Skargę tę Sąd przesłał według właściwości organowi.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w T. przekazując skargę do sądu stwierdził, że zaskarżona decyzja została doręczona w dniu 17 lipca 2008 r. i nie wniesiono od niej odwołania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią przepisu art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwana dalej ppsa), kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie m. in. w sprawach skarg na decyzje administracyjne. Jednakże zakres tej kontroli został przez prawodawcę ograniczony treścią art. 52 § 1 ppsa, zgodnie z którym skargę można wnieść dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 ppsa). Konsekwencją powołanych wyżej przepisów jest zatem ograniczenie możliwości zaskarżania decyzji administracyjnych do tych decyzji, które zostały wydane w drugiej instancji w wyniku wniesienia odwołania od decyzji pierwszej instancji i jako ostateczne kończą postępowanie w sprawie i od których stronie nie przysługuje żaden środek ich zaskarżenia.
Wobec powyższego, od decyzji organu pierwszej instancji (w niniejszej sprawie - naczelnika urzędu skarbowego) skarga nie przysługuje, ponieważ decyzja ta może być zaskarżona odwołaniem do organu drugiej instancji, jakim jest w tej sprawie dyrektor izby skarbowej. W tym przypadku skarga złożona do wojewódzkiego sądu administracyjnego na decyzję organu administracji wydaną w pierwszej instancji jest niedopuszczalna, a taka skarga podlega odrzuceniu.
W związku z powyższym, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ppsa oraz art. 52 § 1 i § 2 ppsa orzeczono jak w sentencji postanowienia.