Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Wojtynowska po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 2 marca 2015 r., nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych postanawia: odrzucić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 2 listopada 2015 r., sygn. j/w Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odmówił skarżącej przyznania prawa pomocy.
Przesyłka zawierająca powyższe postanowienie, awizowana w dniach 9 i 16 listopada 2015 r., mimo jej faktycznego odbioru w placówce pocztowej w dniu 24 listopada 2015 r., została uznana za skutecznie doręczoną w dniu 23 listopada 2015 r. (14 dni od pierwszego awizo).
Skarżąca złożyła zażalenie na powyższe postanowienie Sądu pismem nadanym w dniu 1 grudnia 2015 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 194 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako - p.p.s.a.) zażalenie wnosi się w terminie siedmiu dni od doręczenia postanowienia.
Jak wynika z akt sądowych przesyłka zawierająca zaskarżone postanowienie, awizowania w dniach 9 i 16 listopada 2015 r., mimo jej faktycznego odbioru w placówce pocztowej w dniu 24 listopada 2015 r., została uznana za skutecznie doręczoną w dniu 23 listopada 2015 r. (14 dni od pierwszego awizo).
Skarżąca złożyła zażalenie na powyższe postanowienie Sądu pismem nadanym w dniu 1 grudnia 2015 r.
W niniejszej sprawie zatem zażalenie zostało wniesione po upływie wskazanego wyżej terminu. Z uwagi bowiem na datę uznania postanowienia za skutecznie doręczone, ostatnim dniem do wniesienia zażalenia był dzień 30 listopada 2015 r.
Podstawą tej kwalifikacji jest art. 73 p.p.s.a., który ma zastosowanie w przypadku niemożności dokonania doręczenia adresatowi ani bezpośrednio, o czym - w odniesieniu do osób fizycznych - stanowi art. 67 § 1 p.p.s.a., ani za pośrednictwem osoby uprawnionej zgodnie z art. 72 § 1 p.p.s.a. W takiej sytuacji, pismo składa się na okres czternastu dni w placówce pocztowej w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe albo w urzędzie gminy, dokonując jednocześnie zawiadomienia określonego w § 2 (art. 73 § 1 p.p.s.a.). Zawiadomienie o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy w terminie siedmiu dni od dnia pozostawienia zawiadomienia, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej, a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe (art.73 § 2 p.p.s.a.). Stosownie do § 3 tego artykułu w przypadku niepodjęcia pisma w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od dnia pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy. Zgodnie zaś z § 4 tego artykułu doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1.
Domniemanie doręczenia przesyłki adresatowi, o którym mowa w art. 73 § 4 p.p.s.a., polega na założeniu, że adresat przesyłki zapoznał się z jej treścią ostatniego dnia tego terminu, a zatem z tą datą wiążą się również odpowiednie skutki procesowe. Co istotne, faktyczne odebranie pisma (w urzędzie pocztowym, czy sądzie), już po upływie terminu wskazanego w art. 73 § 1 p.p.s.a., nie ma zatem wpływu na skutek określony w art. 73 § 4 p.p.s.a. (por. postanowienia NSA z dnia 16 listopada 2004 r., GZ 104/04; z dnia 28 stycznia 2013 r., II FZ 1055/12, z dnia 14 lutego 2013 r., II FZ 36/13, z dnia 5 marca 2013 r. II FZ 40/13 dostępne na stronie: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
W realiach rozpoznawanej sprawy odpis zaskarżonego postanowienia wysłano za pośrednictwem Poczty Polskiej na adres wskazany przez pełnomocnika skarżącej. Jak wynika z akt sprawy, przesyłkę listowną pierwszy raz awizowano w dniu 9 listopada 2015 r. Zawiadomienie o możliwości odbioru tej przesyłki pozostawiono w skrzynce do doręczenia korespondencji.
Następnie przesyłka była powtórnie awizowana w dniu 16 listopada 2015 r. Czternastodniowy okres, o którym mowa w art. 73 § 1 p.p.s.a., upłynął zatem w dniu 23 listopada 2015 r. i z upływem tego dnia, stosownie do art. 73 § 4 p.p.s.a., doręczenie należy uznać za dokonane. Zatem termin do wniesienia zażalenia upływał w dniu 30 listopada 2015 r.
Skarżąca złożyła zażalenie na powyższe postanowienie Sądu pismem nadanym w dniu 1 grudnia 2015 r. a zatem z jednodniowym uchybieniem terminu.
Na mocy 178 p.p.s.a. w zw. z art. 197 § 2 tej ustawy Wojewódzki Sąd Administracyjny ma obowiązek odrzucić na posiedzeniu niejawnym zażalenie na postanowienie, wniesione po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalne, jak również zażalenie, którego braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Wobec wniesienia zażalenia po terminie, Sąd na mocy art. 178 w zw. z art. 194 § 2 p.p.s.a zobligowany był zażalenie odrzucić, o czym orzeczono jak w sentencji postanowienia.