Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w G. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1992 r.
Tezy

1. W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalił się pogląd, że rewizja skierowana do innego sądu aniżeli właściwy będzie złożona w terminie, o ile ten właściwy sąd zdąży przekazać ją w terminie, jaki ma strona dla skutecznego zaskarżenia orzeczenia. Te same zasady obowiązują przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Skoro zatem strona wbrew wyraźnemu pouczeniu kieruje skargę za pośrednictwem organu, to za datę nadania skargi przyjmuje się datę przekazania skargi Sądowi przez ten organ.

Sąd oczywiście przywróci termin do złożenia skargi, jeżeli wpłynęła ona do organu, a ten bez uzasadnionej przyczyny przekaże ją Sądowi z naruszeniem art. 65 par. 1 Kpa.

2. Sąd administracyjny nie podejmuje żadnej czynności bez wezwania do uiszczenia wpisu od skargi. Wezwanie to poprzedza zatem żądanie, aby organ nadesłał akta sprawy, z których z kolei dopiero można się dowiedzieć, kiedy została skarżącym doręczona decyzja i ustalić czy skargę wniesiono w terminie. Tym samym nie ma żadnego znaczenia dla oceny, czy skarga została czy nie została wniesiona w terminie, fakt wezwania skarżących do uiszczenia wpisu oraz zwrócenie się do organu odwoławczego o nadesłanie akt sprawy wraz z odpowiedzią na skargę.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 1997 r. sprawy ze skargi Barbary i Józefa K. na decyzję Izby Skarbowej w G. z dnia 19 grudnia 1995 r. (...) w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1992 r. postanawia - oddalić wniosek skarżących o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 28 sierpnia 1996 r. Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku odrzucił skargę Barbary i Józefa K., ponieważ została wniesiona po terminie przewidzianym w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Postanowienie o odrzucenie skargi zostało doręczone skarżącym w dniu 4 grudnia 1996 r., natomiast w dniu 11 grudnia skarżący nadali pocztą wniosek z dnia 9 grudnia 1996 r. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.

Zdaniem skarżących opóźnienie nie powstało z ich winy, ponieważ skargę nadano w terminie 30 dni od doręczenia decyzji do Izby Skarbowej, a Izba Skarbowa do miesiąca marca 1996 r. nie nadała sprawie biegu. Według skarżących naruszono art. 65 par. 1 Kpa, który nakazuje niezwłocznie przekazać podanie do właściwego organu.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Bezsporne jest w sprawie, że skarżący otrzymali zaskarżoną decyzję w dniu 20 grudnia 1995 r., natomiast skargę nadano w dniu 18 stycznia 1996 r. kierując ją, wbrew zawartemu w decyzji pouczeniu zamiast bezpośrednio do Sądu, za pośrednictwem Izby Skarbowej.

Organ odwoławczy wbrew temu co twierdzą skarżący, a co wynika z ustaleń zawartych w postanowieniu o odrzuceniu skargi, skargę przekazał do Sądu w dniu 9 lutego 1996 r. /data stempla pocztowego/, a zatem nie uchybił obowiązkowi niezwłocznego przekazania skargi /art. 65 par. 1 Kpa/. Należy podkreślić, że art. 65 Kpa nie ma zastosowania w postępowaniu sądowym /por. art. 59 ustawy o NSA/, a zatem nie stosuje się par. 2 art. 65.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalił się pogląd, że rewizja skierowana do innego sądu aniżeli właściwy, będzie złożona w terminie o ile ten właściwy sąd zdąży przekazać ją w terminie jaki ma strona dla skutecznego zaskarżenia orzeczenia. Te same zasady obowiązują przed NSA.

Skoro zatem strona wbrew wyraźnemu pouczeniu kieruje skargę za pośrednictwem organu, to za datę nadania skargi przyjmuje się datę przekazania skargi Sądowi przez ten organ.

Sąd oczywiście przywróci termin do złożenia skargi, jeżeli wpłynęła ona do organu, a ten bez uzasadnionej przyczyny przekaże ją Sądowi z naruszeniem art. 65 par. 1 Kpa.

W przedmiotowej sprawie taka sytuacja nie zachodzi, bowiem skarga doręczona stronie w dniu 20 grudnia została wysłana do Izby Skarbowej tuż przed upływem 30 dni, bowiem 19 stycznia był ostatnim dniem aby skarga została nadana w terminie. Z prezentaty Izby Skarbowej wynika, że organ ten powziął o niej wiadomość właśnie dnia 19 stycznia, nie można zaś żądać by organ miał jeszcze tego samego dnia nadać skargę do sądu administracyjnego. Nadanie skargi w dniu 9 lutego, aczkolwiek można tu zarzucić zwłokę w stosunku do nakazu z art. 65 par. 1 Kpa, to jednak nie miała ona już praktycznego znaczenia.

Sąd administracyjny nie podejmuje żadnej czynności bez wezwania do uiszczenia wpisu od skargi. Wezwanie to poprzedza zatem żądanie aby organ nadesłał akta sprawy, z których z kolei dopiero można się dowiedzieć kiedy została skarżącym doręczona decyzja i ustalić czy skargę wniesiono w terminie. Tym samym nie ma żadnego znaczenia dla oceny czy skarga została czy nie została wniesiona w terminie fakt wezwania skarżących do uiszczenia wpisu oraz zwrócenie się do organu odwoławczego o nadesłanie akt sprawy wraz z odpowiedzią na skargę.

Skoro więc skarżący nie uprawdopodobnili aby opóźnienie w złożeniu skargi nastąpiło bez ich winy /art. 58 par. 1 Kpa w związku z art. 59 ustawy o NSA/, a nie zachodzą także ważne przyczyny w rozumieniu art. 35 ust. 3 ustawy, na podstawie których Sąd przywrócić by mógł skarżącym termin do wniesienia skargi, przeto wniosek o przywrócenie terminu Naczelny Sąd Administracyjny oddalił.

Strona 1/1