Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi "A" Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 3 grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności płatnika z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych postanawia: zawiesić postępowanie.
Zaskarżoną decyzją z dnia 3 grudnia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 31 lipca 2014 r. orzekającą o odpowiedzialności płatnika, "A" Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. za niepobrany i niewpłacony podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiące od stycznia 2009 r. do grudnia 2009 r. z tytułu wypłaconych wynagrodzeń i określającą wysokość niepobranego i niewpłaconego przez płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych za miesiące od stycznia 2009 r. do grudnia 2009 r. z tytułu wypłaconych wynagrodzeń.
Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonej decyzji, zasadniczą kwestią sporną w sprawie jest ustalenie, do którego źródła przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zwanej dalej w skrócie "u.p.d.o.f." należy zaliczyć przychody uzyskiwane z profesjonalnego uprawiania sportu.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na opisaną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, "A" Spółka Akcyjna zarzuciła jej m.in. naruszenie prawa materialnego, tj.:
- art. 5a pkt 6 i art. 5b ust. 1 u.p.d.o.f. poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe uznanie, że działalność prowadzona przez zawodników świadczących usługi sportowe na rzecz skarżącej nie jest działalnością gospodarczą, w sytuacji, gdy zachowanie zawodników wypełnia wszystkie cechy prowadzenia działalności gospodarczej,
- art. 13 pkt 2 u.p.d.o.f. poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe uznanie, że świadczenie usług sportowych przez zawodników nie jest działalnością gospodarczą, a przychód stąd uzyskiwany jest przychodem z działalności wykonywanej osobiście, w sytuacji, gdy przychód zawodnika winien być kwalifikowany jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej,
- art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. poprzez jego niezastosowanie i nie uznanie, że przychód zawodników ze świadczenia usług sportowych jest przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej,
- art. 38 ust. 1 u.p.d.o.f. poprzez błędne jego zastosowanie i uznanie, że skarżąca jako płatnik powinna odprowadzać na rachunek bankowy urzędu skarbowego pobrane zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń wypłaconych zawodnikom i trenerom prowadzącym działalność gospodarczą, w sytuacji gdy przepis ten nie ma zastosowania do pobierania zaliczek od wynagrodzeń osób prowadzących działalność gospodarczą,
- art. 41 ust. 1 i art. 42 ust. 1 u.p.d.o.f. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i błędne uznanie, że skarżąca jest płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń zawodników i trenerów osiąganych w zakresie prowadzonej przez nich działalności gospodarczej,