Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska, Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Claudia Kozłowska, po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2017 r. na rozprawie wniosku M. M. w przedmiocie dopuszczenia do udziału w sprawie ze skargi T. M. na informację o nieuwzględnieniu protestu p o s t a n a w i a odmówić dopuszczenia M. M. do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania.
Na rozprawie w dniu 21 marca 2017 r., w sprawie ze skargi T.M. na informację Zarządu Województwa z dnia 5 stycznia 2017 r., w przedmiocie nieuwzględnienia protestu, M,M, złożył wniosek o dopuszczenie go do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania.
W uzasadnieniu wnioskodawca wskazał, że jest związany ze skarżącym umową o świadczenie usług doradczych, a przedmiotem tej umowy jest m.in. przygotowanie dokumentacji aplikacyjnej i wniosku o dofinansowanie projektu, którego dotyczy niniejsze postępowanie. Wnioskujący wskazał ponadto, że od tego czy wniosek o dofinansowanie zostanie dostatecznie uwzględniony, zależy realizacja umowy zawartej z T.M.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 33 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718) - dalej w skrócie zwana p.p.s.a., udział w charakterze uczestnika może zgłosić również osoba, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego, a także organizacja społeczna, o której mowa w art. 25 § 4, w sprawach innych osób, jeżeli sprawa dotyczy zakresu jej statutowej działalności. Postanowienie sąd wydaje na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie o odmowie dopuszczenia do udziału w sprawie przysługuje zażalenie.
Przesłanką dopuszczenia wnioskodawcy do udziału w postępowaniu w charakterze uczestnika jest stwierdzenie, że osoba taka legitymuje się interesem prawnym, pozostającym w związku z toczącym się postępowaniem.
Stwierdzenie istnienia interesu prawnego wymaga ustalenia związku o charakterze materialnoprawnym między obowiązującą normą prawa a sytuacją prawną konkretnego podmiotu prawa, polegającego na tym, że akt stosowania tej normy może mieć wpływ na sytuację prawną tego podmiotu w zakresie prawa materialnego. Od tak pojmowanego interesu prawnego należy odróżnić interes faktyczny, to jest sytuację, w której dany podmiot jest wprawdzie bezpośrednio zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, nie może jednak tego zainteresowania poprzeć przepisami prawa, które mogą stanowić podstawę skierowanego żądania w zakresie podjęcia stosownych czynności przez organ administracji (postanowienie NSA z dnia 3 września 2014 r., II OZ 783/14 dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Innymi słowy, interes prawny ma przysługiwać podmiotowi w jego "własnej" sprawie administracyjnej (uchwała NSA z 3 lutego 1997 r., OPS 9/96, ONSA 1997/3/102). Oznacza to, że nie można opierać interesu prawnego wyłącznie na sytuacji prawnej innego podmiotu, nawet jeżeli w konkretnej sprawie charakter związków tych podmiotów byłby nie tylko faktyczny, ale i prawny (por. post. NSA z 2 kwietnia 2008 r., II OZ 280/08, LEX nr 506870).