Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski po rozpoznaniu w dniu 4 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi "A" na postanowienie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 26 lipca 2006 r. nr [...] w przedmiocie zakończenia postępowania kontrolnego postanawia odrzucić wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Pismem z dnia 25 lipca 2014 r. "A" w G., działająca przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na postanowienie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 26 lipca 2006 r. w sprawie zakończenia postępowania kontrolnego w części obejmującej kontrolę prawidłowości rozliczeń z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 1999 r. oraz z tytułu podatku od towarów i usług za okres od stycznia 1999 r. do listopada 2000 r. W skardze zawarto wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
W uzasadnieniu wniosku skarżąca podniosła, że nie wniosła skargi na ww. postanowienie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej bez swojej winy, co w świetle art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej jako "p.p.s.a.", uzasadnia wniosek o przywrócenie terminu. Zdaniem skarżącej, brak jej winy w uchybieniu terminu potwierdza szereg okoliczności. Skarżąca wskazała, iż pouczenie zawarte w postanowieniu było nieprawidłowe, bowiem zawierało wyłącznie informację o braku możliwości wniesienia zażalenia i stosując się do tego pouczenia nie wniosła zażalenia ani nie zaskarżyła postanowienia do sądu administracyjnego.
Dalej skarżąca wskazała, że z decyzji Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 21 czerwca 2010 r. dowiedziała się, że do przedmiotowego postanowienia stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej, dotyczące decyzji, a nie postanowień. Powyższe znalazło potwierdzenie w orzeczeniach w przedmiocie skargi na ww. decyzję. W tym zakresie wskazała na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 maja 2012 r. sygn. akt I FSK 1098/11.
Skarżąca podała, że stosując się do interpretacji objętej ww. wyrokiem, wniosła odwołanie od postanowienia. Odwołanie uznano za niedopuszczalne i zaskarżyła je do sądu administracyjnego. W wyroku z dnia 18 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 1993/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że na postanowienie wydane w trybie art. 24 ust.1 pkt 3 ustawy z 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65 ze zm.) przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
W związku z powyższym skarżąca stwierdziła, że otrzymane przez nią pouczenia w postanowieniu, decyzji Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 21 czerwca 2010 r. oraz wynikające z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 maja 2012 r. w świetle orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2014 r. należy uznać za wprowadzające ją w błąd i powiększające niepewność co do dostępnych gwarancji proceduralnych.
Skarżąca wskazała, iż z chwilą otrzymania pisemnego uzasadnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2014 r., tj. w dniu 18 lipca 2014 r., uzyskała wiadomość o dostępnej drodze do zaskarżenia postanowienia, wskazanej odmiennie niż w pozostałych rozstrzygnięciach, czyli w tym dniu ustała przyczyna uchybienia terminu i tym samym, w jej ocenie, wniosek o przywrócenie terminu został wniesiony z zachowaniem siedmiodniowego terminu, o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a.