Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący asesor sądowy WSA Justyna Siemieniako (spr.), , , po rozpoznaniu w Wydziale I w dniu 31 marca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wójta Gminy B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] grudnia 2020 r., nr [...] w przedmiocie uchylenia postanowienia organu pierwszej instancji i umorzenia postępowania w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji określającej zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2009 r. p o s t a n a w i a: odrzucić skargę. ,
Wójt Gminy B. postanowieniem z [...] listopada 2014 r., nr [...] nadał rygor natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji wydanej przez ten organ [...] listopada 2014 r. (sygn. tożsama) w sprawie określenia O. SA zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2009 r..
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. postanowieniem z [...] grudnia 2020 r. nr [...] uchyliło ww. postanowienie Wójta Gminy B. w całości i umorzyło postępowanie w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności.
Wójt Gminy B. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku skargę na postanowienie Kolegium z 31 grudnia 2020 r., zarzucając mu naruszenie art. 214 § 1 w zw. z art. 239 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. wniosło o jej odrzucenie, wskazując na brak legitymacji Wójta Gminy B. do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.
Skarga jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu.
Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem sądów administracyjnych stroną postępowania sądowoadministracyjnego nie może być organ, który rozstrzygał sprawę w pierwszej instancji, bowiem jego rola w postępowaniu skończyła się z chwilą wydania zindywidualizowanego aktu prawnego skierowanego w stosunku do podmiotu znajdującego się na zewnątrz administracji publicznej (wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 lutego 2006 r., sygn. akt I OSK 460/05, - dostępny na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Ponieważ nadrzędnym celem postępowania sądowoadministracyjnego jest ochrona wolności i praw jednostki przed niezgodnym z prawem działaniem administracji publicznej, sądy administracyjne jako organy wymiaru sprawiedliwości nie są właściwe do rozpatrywania odwołań organów niższego stopnia od decyzji i postanowień organów wyższego stopnia, którymi uchylono rozstrzygnięcia pierwszej instancji.
Powyższe stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie w treści art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 - dalej; p.p.s.a.), które jako kryterium uzasadniające wniesienie skargi do sądu administracyjnego uznaje istnienie interesu prawnego skarżącego. Wymóg powyższy ma charakter materialno - prawny i wymaga stwierdzenia związku pomiędzy sferą indywidualnych praw i obowiązków skarżącego, a kwestionowanym w skardze aktem lub czynnością organu administracyjnego (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 stycznia 2007 r., sygn. akt I OSK 389/06 - dostępny na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Taka konstrukcja interesu prawnego przesądza, iż uprawnionym do wniesienia skargi jest tylko ten podmiot, którego sytuacja prawna uległa bezpośredniej zmianie na skutek władczych działań organów administracji państwowej, przy czym naruszenie powyższe musi mieć charakter zindywidualizowany i skonkretyzowany. Jedynie bezpośrednie naruszenie konkretnej normy prawnej może skutkować udzieleniem ochrony prawnej przez sąd administracyjny.