Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Jacek Pruszyński (spr.), po rozpoznaniu w dniu 7 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. M. i M. M. na interpretację indywidualną Burmistrza Miasta Z. z dnia [...] sierpnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości p o s t a n a w i a: odrzucić skargę.
Wnioskiem z dnia [...] lipca 2020 r. Z. Spółdzielnia Mieszkaniowa w Z. wystąpiła do Burmistrza Miasta Z. o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości.
Indywidualną interpretacją z dnia [...] sierpnia 2020 r., Nr [...] Burmistrz Miasta Z. uznał, że stanowisko Spółdzielni jest nieprawidłowe.
Na powyższą interpretację, państwo H. i M. M. (dalej powoływani jako Skarżący) w dniu 10 września 2020 r. wywiedli do tut. Sądu skargę zarzucając zaskarżonej interpretacji naruszenie prawa, w szczególności błędne uznanie, że komornik sądowy jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą.
W odpowiedzi na skargę, Burmistrz Miasta Z. wniósł o jej odrzucenie, wskazując, że Skarżący nie posiadają legitymacji skargowej w rozumieniu art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej powoływana w skrócie jako p.p.s.a.).
W piśmie z dnia 30 września 2020 r., będącym odpowiedzią na wezwanie Sądu do wskazania przez Skarżących numerów PESEL, Skarżący nie zgodzili się ze stanowiskiem organu, jakoby nie mieli interesu prawnego w przedmiotowej sprawie. Wskazali, że Z. Spółdzielnia Mieszkaniowa na ich wniosek wystąpiła do Burmistrza Z. o wydanie indywidualnej interpretacji, a zatem jako płatnicy podatku powinni zostać zawiadomieni przez organ o wydanej interpretacji a w konsekwencji powinni mieć możliwość jej zaskarżenia do Sądu. Skarżący wskazali przy tym na art. 33 p.p.s.a., który reguluje dopuszczenie do udziału w charakterze uczestników osób, które nie brały choć powinny brać udział w postępowaniu administracyjnym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:
Skarga, jako złożona przez osoby nie mające interesu prawnego, podlegała odrzuceniu.
W myśl art. 50 § 1 i 2 p.p.s.a., uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Uprawnionym do wniesienia skargi jest również innym podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.
Przez interes prawny należy rozumieć interes wynikający z normy prawa materialnego, przy czym aby interes ten stanowił podstawę zakwalifikowania określonego podmiotu jako strony postępowania musi pozostawać w bezpośrednim, konkretnym, indywidualnym i aktualnym związku z postępowaniem w określonej sprawie administracyjnej (podatkowej). Stwierdzenie istnienia takiego interesu wymaga zaistnienia związku o charakterze materialnoprawnym między obowiązującą normą prawa administracyjnego materialnego a sytuacją prawną konkretnego podmiotu prawa, polegającą na tym, że akt stosowania tej normy może mieć wpływ na sytuację prawną podmiotu w zakresie jego pozycji materialnoprawnej (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 kwietnia 2000 r., sygn. akt III SA 1876/99). Pojęcie interesu prawnego, na którym oparta jest legitymacja procesowa strony w postępowaniu administracyjnym, należy ustalać według norm prawa materialnego, natomiast mieć interes prawny oznacza tyle, co ustalić powszechnie obowiązujący przepis prawa, na podstawie którego można skutecznie żądać czynności organu w związku z zamiarem zaspokojenia jakiejś potrzeby albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu sprzecznych z potrzebami danej osoby (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 lipca 2007 r., sygn. akt I OSK 1559/06).