Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A. S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] listopada 2009 r. Nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za miesiące od stycznia do listopada 2003 r. p o s t a n a w i a oddalić wniosek.
W dniu 28 stycznia 2011 r. (data wpływu do Sądu) A. S. wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych podając, iż pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z żoną oraz córką. Skarżący podniósł, iż obecnie nie posiada wolnych środków finansowych, którymi mógłby pokryć koszty sądowe powstałe w sprawie niniejszej. Stwierdził, iż nie posiada także przedmiotów, które mógłby spieniężyć, bowiem dom o powierzchni 153 m2, w którym zamieszkuje wraz z żoną i dziećmi został zabezpieczony na poczet zobowiązań podatkowych. Ponadto nie ma też możliwości pozyskania środków finansowych, gdyż nie byłby w stanie spłacić ewentualnie zaciągniętego kredytu. Rodzina skarżącego aktualnie utrzymuje się z emerytury w wysokości 1.165,55 zł (po odliczeniu kwoty potrącanej z tytułu zobowiązań podatkowych), a także emerytury żony w wysokości 1.348,06 zł. Wyszczególnione wydatki miesięczne stanowią: energia elektryczna - 185,64 zł; opłata za wodę - 139,62 zł kwartalnie; wywóz śmieci - 96,90 zł, ogrzewanie - 380 zł; żywność - około 300 zł na osobę; ubrania i środki czystości - około 200 zł na osobę. Dodatkowo wnioskodawca spłaca w formie ratalnej podatek od nieruchomości w kwocie 384 zł. Jest to zaległość podatkowa w podatku od nieruchomości za 2005 i 2006 r. ustalona decyzjami Burmistrza K. Odsetki od tej zaległości zostały umorzone. Ponadto skarżący jest osobą schorowaną i leczy się w Poradni Cukrzycowej oraz Kardiologicznej w Ł., a koszt miesięczny zakupu leków wynosi około 130 zł. Dodatkowo żona skarżącego leczy się w Poradni Onkologicznej w Ł., co wiąże się z dodatkowymi kosztami dojazdu i leków. Nadto częściowo na utrzymaniu skarżącego pozostaje córka, która odbywa studia doktoranckie i otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 1.000 zł, przeznaczane w całości na swoje bieżące utrzymanie tj. wyżywienie, zakup książek oraz materiałów potrzebnych do nauki. Wnioskodawca natomiast pokrywa opłatę za akademik w kwocie 345 zł. Z wniosku wynika, że skarżący posiada dwa garaże w użytkowaniu wieczystym o powierzchni 20 m2 i 18 m2, a poza tym nie ma żadnego innego majątku czy też zgromadzonych oszczędności. Dom zaś, w którym zamieszkuje stanowi ½ jego własności. W pozostałej części stanowi własność syna i jego rodziny. Prowadzone są jednak oddzielne gospodarstwa domowe. Do wniosku A. S. dołączył ponadto kserokopie dokumentów potwierdzających uzyskiwane dochody i ponoszone wydatki, w tym koszty leczenia, zaświadczenia o stanie zdrowia.
Postanowieniem z 23 lutego 2011 r. referendarz sądowy odmówił przyznania skarżącemu prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
W złożonym w terminie sprzeciwie skarżący zaskarżył powyższe postanowienie, zarzucając naruszenie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. (dalej w skrócie: "u.p.p.s.a.") poprzez jego niezastosowanie. Powtórzył okoliczności przedstawione we wniosku. Ponadto podniósł, że podstawą przekazania synowi prowadzonej działalności gospodarczej było uzyskanie wieku emerytalnego. Jego stan zdrowia nie pozwalał na dalsze prowadzenie tej działalności. Dodał, że przekształceń własnościowych posiadanych praw majątkowych dokonywał z widocznym planem biznesowym przekazania firmy na własność synowi na długo przed rozpoczęciem kontroli skarbowej. Nie zgodził się więc, iż wyzbywając się działalności gospodarczej, brał pod uwagę możliwość powstania ewentualnych zobowiązań podatkowych i związanych z tym kosztów. Zdaniem Skarżącego, nie można również zgodzić się ze stanowiskiem referendarza, iż prawo pomocy przyznawane jest osobom bezrobotnym, samotnym, bez źródeł dochodów i bez majątku.