Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Sławomir Presnarowicz po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. D. na decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w B. z dnia [...] sierpnia 2010 r. Nr [...] w przedmiocie określania wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Skarżący M. D., pismem z dnia 12 kwietnia 2011 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku skargę na decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w B. z dnia [...] sierpnia 2010 r. Nr [...] w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług w związku z wprowadzeniem na obszar celny wspólnoty określonych towarów wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu od jej wniesienia. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że nie miał świadomości, że wcześniejszą skargę z dnia 20 grudnia 2010 r. Sąd rozpoznał jedynie jako skargę od decyzji [...], pomijając sprawę w zakresie należności podatkowych. O powyższym fakcie dowiedział się dopiero na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2010 r.
W odpowiedzi na skargę, Dyrektor Izby Celnej w B., wniósł o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:
Skarga pana M. D. jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu. Podkreślić bowiem należy, że dla formalnej skuteczności wniesienia skargi do sądu administracyjnego konieczne jest wykazanie przez stronę, iż w postępowaniu administracyjnym wyczerpane zostały środki zaskarżenia służące jej w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej powoływana w skrócie jako p.p.s.a.), skargę można wnieść dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie.
Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 tejże ustawy). Przepis ten wyraża zasadę, że postępowanie sądowoadministracyjne nie powinno zastępować postępowania administracyjnego, a zatem nie może zostać wszczęte dopóki toczy się postępowanie administracyjne. Strony powinny dochodzić swoich praw w pierwszej kolejności w toku postępowania administracyjnego.
Środkiem zaskarżenia służącym skarżącemu w postępowaniu podatkowym w niniejszej sprawie, od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w B. z dnia [...] sierpnia 2010 r. Nr [...] było odwołanie. Jednakże jak wynika z akt sprawy, Skarżący takiego odwołania skutecznie nie złożył, albowiem zaskarżył jedynie decyzję Nr [...]. Konsekwencją powyższego było to, że decyzja Naczelnika Urzędu Celnego w B. w przedmiocie podatku od towarów i usług uzyskała walor ostateczności. Przyjąć zatem należało, że wymóg art. 52 § 1 p.p.s.a. w postaci "wyczerpania środków zaskarżenia" nie został spełniony.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. Sąd odrzuca skargę, jeżeli jej wniesienie jest niedopuszczalne. W sprawie niniejszej warunek wyczerpania trybu odwoławczego przed wniesieniem skargi nie został spełniony, dlatego też należało skargę odrzucić. Konsekwencją powyższego było uznanie wniosku Skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia skargi za bezprzedmiotowy, skoro skarga w niniejszej sprawie była niedopuszczalna.
Mając na uwadze powyższe, na mocy art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji.