Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz po rozpoznaniu w dniu 07 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. R. na czynność Dowódcy Jednostki Wojskowej nr [...] w B. w przedmiocie sprostowania informacji o dochodach postanawia odrzucić skargę
Pismem z dnia [...] T. R. wniósł skargę na czynność Dowódcy Jednostki Wojskowej nr [...] w B., w której zażądał sprostowania "Informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy za 2012 rok". Podniósł, że kwota 1.394,09 zł - jako równoważnik za ubiory cywilne niewydane w naturze, w oparciu o § 6 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 marca 2010 r. w sprawie równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za umundurowanie i wyekwipowanie (Dz.U. Nr 50, poz. 303) - została mu wypłacona w dniu 26 kwietnia 2012 r. bez pobierania podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361), dalej jako u.p.d.o.f. Przywołał interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...], [...] wskazującą na zwolnienie przedmiotowych należności od podatku dochodowego od osób fizycznych. Podał, że Urząd Skarbowy w M.
w latach 2010 i 2011 zwracał mu nienależnie pobrany podatek po złożeniu rocznego rozliczenia. Wskazał na art. 26 ust. 1 u.p.d.o.f., mówiący o tym, że podstawę obliczenia podatku stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9 ustawy. Ten z kolei ustala, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21. Skarżący podał także, że pismem z dnia [...] wezwał Dowódcę Jednostki Wojskowej [...] do usunięcia naruszenia prawa w trybie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270), dalej jako p.p.s.a.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Podał, że w myśl art. 21 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.f. wolna od podatku jest wyłącznie wartość ubioru służbowego (umundurowania), którego używanie należy do obowiązków pracownika lub ekwiwalentu pieniężnego za ten ubiór. Stwierdził, że aby strój służbowy był świadczeniem wolnym od podatku, musi spełniać dwa warunki: jego noszenie stanowi obowiązek pracownika oraz posiada charakterystyczne cechy uniemożliwiające wykorzystanie go do celów prywatnych. Podniósł, że skarżący podczas wykonywania obowiązków służbowych był obowiązany przez cały czas nosić umundurowanie, zatem równoważnik pieniężny przysługujący w zamian za niewydane w naturze ubioru, nie spełniał warunków z art. 21 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.f. Organ stwierdził, że skarżący niesłusznie powołał się na interpretację indywidualną, gdyż nie dotyczyła ona jego osoby.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
W świetle art. 3 § 2 p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg m.in. na: decyzje administracyjne (pkt 1), postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty (pkt 2), postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie (pkt 3) oraz inne akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (pkt. 4). Z kolei przepis art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. przewiduje również możliwość zaskarżenia do sądu administracyjnego bezczynności organów we wcześniej określonych sytuacjach. Podkreślić przy tym należy, że zaskarżenie bezczynności możliwe jest tylko w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest na mocy powyższych przepisów zaskarżenie decyzji, postanowień oraz innych aktów lub czynności (vide: T. Woś i inni, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2005, s. 49-62 i 85).