W świetle art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ nie jest dopuszczalna skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie organu administracji państwowej wydane w trybie art. 111 par. 1 Kpa.
Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 2 cytowanej wyżej ustawy właściwość sądu administracyjnego do rozpoznawania skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym ogranicza się do postanowień:
- na które służy zażalenie,
- kończących postępowanie,
- rozstrzygających sprawę co do istoty.
Zaskarżone postanowienie zostało wydane na podstawie art. 111 Kpa, który określa w jakim zakresie możliwe jest - na żądanie stron - uzupełnienie decyzji stanowiąc, że odnosić ono może "co do rozstrzygnięcia bądź co do prawa odwołania, wniesienia w stosunku do decyzji powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego albo sprostowania zamieszczonego w decyzji pouczenia w tych kwestiach".
Z powyższego wynika, że postanowienia wydane w trybie tego przepisu nie należą do tego rodzaju postanowień, które kończą postępowanie, bądź rozstrzygają sprawę co do jej istoty.
Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego nie przewidują możliwości wniesienia zażalenia na postanowienie w przedmiocie odmowy uzupełnienia decyzji.