Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia r. pr. M. K., pełnomocnika z urzędu S. K. na postanowienie zawarte w punkcie II wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 9 marca 2017 roku sygn. akt II SA/Go 844/16 przyznające od Skarbu Państwa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim na rzecz radcy prawnego M. K. koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej w sprawie ze skargi S. K. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w G. W. z dnia [...] sierpnia 2016 roku, nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim postanowieniem zawartym w punkcie drugim wyroku z dnia 9 marca 2017 roku sygn. akt II SA/Go 844/16 wydanym na podstawie art. 200 i art. 205 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 roku, poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.) przyznał od Skarbu Państwa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim na rzecz radcy prawnego M. K. kwotę 240 zł powiększoną o należną stawkę podatku od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej S. K. w sprawie z jej skargi na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w G. W. z dnia [...] sierpnia 2016 roku nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania.
Zażalenie na to postanowienie złożył r. pr. M. K., pełnomocnik z urzędu S. K., zarzucając mu naruszenie § 22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu, poprzez jego zastosowanie, podczas gdy w niniejszej sprawie ma zastosowanie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu oraz naruszenie § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu w związku z § 22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu w sytuacji, gdy do spraw wszczętych przed wejściem w życie tego ostatniego rozporządzenia - tj. przed dniem 2 listopada 2016 roku, mają zastosowanie przepisy dotychczasowe. Wskazując na powyższe zarzuty wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przyznanie od Skarbu Państwa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim na rzecz radcy prawnego M. K. kwoty 480 zł powiększonej o należną stawkę podatku od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej, zasądzenie od organu na rzecz skarżącej kosztów postępowania zażaleniowego oraz przyznanie od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego M. K. kosztów pomocy prawnej udzielonej skarżącej w postępowaniu zażaleniowym, powiększonych o należną stawkę podatku od towarów i usług.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 roku, poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. W odniesieniu do radców prawnych powyższe zasady określa obecnie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2016 roku, poz. 1715). W myśl § 22 tego rozporządzenia do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji. Biorąc pod uwagę, że powołane rozporządzenie weszło w życie w dniu 2 listopada 2016 roku, a skarga w przedmiotowej sprawie została złożona w dniu 12 września 2016 roku (data nadania, k. 6), w niniejszej sprawie znajdą zastosowanie przepisy dotychczasowe - tj. rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1805). Zgodnie z treścią § 4 tego rozporządzenia opłatę ustala się w wysokości co najmniej 1/2 opłaty maksymalnej określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy (ust. 1). Ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy radcy prawnego oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy radcy prawnego w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności (ust. 2). Opłatę, o której mowa w ust. 1, podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług wyliczoną według stawki podatku obowiązującej dla tego rodzaju czynności na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług (ust. 3). W razie zmiany w toku postępowania wartości stanowiącej podstawę obliczenia opłaty, bierze się pod uwagę wartość zmienioną, poczynając od następnej instancji (ust. 4). Stosownie do zawartego w Rozdziale 4 cytowanego rozporządzenia zatytułowanym "Opłaty maksymalne w innych sprawach" § 21 ust. 1 pkt 1 opłaty maksymalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji: w sprawie, w której przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna - opłatę maksymalną obliczoną na podstawie § 8 - lit. a), za sporządzenie skargi i udział w rozprawie w sprawie skargi na decyzję lub postanowienie Urzędu Patentowego - 1200 zł - lit. b), w innej sprawie - 480 zł - lit. c).