Zażalenie na postanowienie zawarte w pkt. IV wyroku WSA w Olsztynie w sprawie ze skargi na bezczynność Dziekana W. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Dziekana W. na postanowienie zawarte w pkt. IV wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 2 grudnia 2014 r., sygn. akt II SAB/Ol 103/14 o kosztach postępowania sądowego w sprawie ze skargi S. K. na bezczynność Dziekana W. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę w tym zakresie przekazać Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie do ponownego rozpoznania.

Inne orzeczenia o symbolu:
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Koszty sądowe
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dziekan Wydziału
Uzasadnienie strona 1/2

Wyrokiem z dnia 2 grudnia 2014 r., sygn. akt II SAB/Ol 103/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi S. K. na bezczynność Dziekana W. w udostępnieniu informacji publicznej, umorzył postępowanie sądowe w zakresie bezczynności organu (pkt I), stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa (pkt II); nie wymierzył organowi grzywny (pkt III) oraz zasądził od Dziekana W. na rzecz skarżącego S. K. kwotę 357 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego (pkt IV).

W uzasadnieniu powyższego orzeczenia Sąd Wojewódzki stwierdził, że umorzenie postępowania w zakresie bezczynności Dziekana W. wynikało z faktu, iż usunął on stan swojej bezczynności do dnia rozpoczęcia rozprawy. Orzeczenia zawarte w punktach II i III wyroku wynikały zaś z faktu, że wydanie w niniejszym przypadku przez organ decyzji nie czyniło niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego bezprzedmiotowym.

Odnośnie do punktu IV wyroku Sąd I instancji wskazywał, że o kosztach postępowania, obejmujących zwrot od organu na rzecz skarżącej uiszczonego wpisu od skargi w kwocie 100 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 240 zł oraz opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, rozstrzygnięto na zasadzie art. 201 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: "P.p.s.a." w związku z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 490).

W zażaleniu na powyższe postanowienie Dziekan W. zarzucił Sądowi I instancji naruszenie przepisów postępowania, które polegało na niewłaściwym zastosowaniu art. 54 § 3 P.p.s.a., skutkującym dalej niewłaściwym zastosowaniem w sprawie przepisu art. 201 § 1 P.p.s.a. Organ wskazał, że naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy, ponieważ doprowadziło do bezpodstawnego zasądzenia od organu na rzecz skarżącej kwoty kosztów zastępstwa procesowego. Zdaniem organu, gdy sąd administracyjny umarza postępowanie sądowe jako bezprzedmiotowe na podstawie art. 161 § 1 pkt. 3 P.p.s.a, uznaje się to za inne przyczyny umorzenia, niż wskazane w art. 201 P.p.s.a. a w takiej sytuacji brakuje podstawy do zasądzania zwrotu kosztów na rzecz skarżącego od organu. Powołał się w tym zakresie na postanowienie NSA z dnia 14 listopada 2014 r., sygn. akt II GSK 2136/14. W oparciu o te zarzuty wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie jednak z innych przyczyn niż w nim wskazane.

Ocena zaskarżonego postanowienia zawartego w pkt. IV wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 2 grudnia 2014 r., sygn. akt II SAB/Ol 103/14, wymaga w pierwszym rzędzie zasygnalizowania, że zgodnie art. 149 § 1 i 2 P.p.s.a. Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Sąd, może ponadto orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 P.p.s.a.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Koszty sądowe
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dziekan Wydziału