Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 12 października 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 lipca 2018 r., sygn. akt II SO/Wa 13/18 o wymierzeniu grzywny w sprawie z wniosku A. S. o wymierzenie grzywny Przewodniczącemu Krajowej Rady Sądownictwa za nieprzekazanie w terminie skargi z dnia 23 lutego 2018 r. wraz z odpowiedzią i aktami sprawy w sprawie ze skargi A. S. na bezczynność Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 18 stycznia 2018 r. o udostępnienie informacji publicznej postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 11 lipca 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 55 § 1 w zw. z art. 154 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądamiadministracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., zwanej dalej "P.p.s.a.), wymierzył Przewodniczącemu Krajowej Rady Sądownictwa grzywnę w wysokości 500 zł. W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że przewidziany w art. 54 § 2 P.p.s.a. obowiązek przekazania sądowi skargi, akt sprawy i odpowiedzi na skargę ma charakter bezwzględny. Skarga A. S. wpłynęła do organu w dniu 23 lutego 2018 r. Piętnastodniowy termin przekazania tej skargi do WSA w Warszawie wraz z odpowiedzią i aktami sprawy upłynął w dniu 12 marca 2018 r. (art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej w zw. z art. 83 § 2 P.p.s.a.). Skarga z dnia 23 lutego 2018 r. (zarejestrowana w Sądzie pod sygnaturą akt II SAB/Wa 217/18) przekazana została do Sądu w ustawowym terminie, albowiem przy piśmie organu z dnia 6 marca 2018 r. skierowanym do Prezesa WSA w Warszawie, które nadane zostało w placówce pocztowej w dniu 7 marca 2018 r. Obowiązek częściowo zatem wypełniony został w ustawowym terminie. Jednakże organ w sprawie tej nie przekazał w ustawowym terminie do Sądu akt sprawy z wniosku A. S. o udostępnienie informacji publicznej i odpowiedzi na skargę na bezczynność. Akta sprawy nadesłane zostały bowiem przez organ do Sądu w dniu 2 maja 2018 r., a zatem 51 dni po upływie ustawowego terminu, zaś odpowiedź na skargę w dniu 24 maja 2018 r., a zatem 73 dni po upływie ustawowego terminu.
Sąd I instancji uznał, że podana przez organ okoliczność, iż od 3 marca 2018 r. do 27 kwietnia 2018 r. nie odbywały się posiedzenia plenarne Krajowej Rady Sądownictwa nie usprawiedliwia niedopełnienia w terminie obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 P.p.s.a. Okoliczność ta nie uzasadnia oddalenia wniosku o wymierzenie grzywny. Wymierzając grzywnę w wysokości 500 zł Sąd wziął pod uwagę argumenty strony oraz okres przekroczenia ustawowego terminu. WSA wskazał, że w tym przypadku wymierzenie grzywny ma przede wszystkim charakter represyjny, bowiem organ przekazał do Sądu w skargę oraz odpowiedź na skargę i akta sprawy do dnia orzekania w sprawie wniosku o wymierzenie grzywny. Z akt sprawy nie wynika, aby niedopełnienie w całości obowiązku ustawowego w terminie wynikało z zamierzonego działania organu. Potwierdza to sam fakt przekazania skargi w terminie. Z tych względów wymierzenie grzywny w wysokości 500 złotych pozwala, w ocenie Sądu I instancji, na osiągnięcie celów, dla których środek ten został przewidziany.
W zażaleniu na powyższe postanowienie Przewodniczący KRS podniósł, że w realiach niniejszej sprawy odstąpienie od wymierzenia organowi grzywny nie byłoby niezgodne z obowiązującymi w tej materii uregulowaniami oraz orzecznictwem sądów administracyjnych. Pomijając bowiem nawet okoliczność, że skarga A. S. na bezczynność Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa w przedmiocie udzielenia informacji publicznej jest niezasadna, to skarga ta została przekazana Sądowi w dniu 6 marca 2018 r. Obowiązek częściowo zatem wypełniony został w ustawowym terminie. Krajowa Rada Sądownictwa nie została wówczas wezwana do uzupełnienia skargi o odpowiedź i akta sprawy natomiast oryginał skargi został zwrócony do KRS przy piśmie Sądu z dnia 26 marca 2018 r. Kolejnym pismem z dnia 16 kwietnia 2018 r. KRS została wezwana do nadesłania "oryginału skargi, odpowiedzi na skargę oraz akt administracyjnych sprawy". W wykonaniu wezwania Sądu Wiceprzewodniczący KRS, przekazał akta sprawy wraz z odpowiedzią na skargę (pismo z dnia 2 maja 2018 r.). Kolejnym pismem (z dnia 17 maja 2018 r.) KRS została ponownie wezwana do nadesłania oryginału skargi oraz udzielenia odpowiedzi na skargę. Wniosek A. S. (datowany na dzień 9 kwietnia 2018 r.) o wymierzenie grzywny został doręczony KRS w dniu 30 kwietnia 2018 r. a odpowiedź udzielona została przez Wiceprzewodniczącego KRS pismem z dnia 2 maja 2018 r. Mając powyższe na uwadze, a także podniesione przez Wiceprzewodniczącego KRS okoliczności związane z sytuacją faktyczną w Krajowej Radzie Sądownictwa w okresie między 3 marca a 27 kwietnia 2018 r., organ stwierdził, że wymierzenie grzywny za nieprzekazanie w terminie skargi było niezasadne.