Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi X. X. na orzeczenie Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego , nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary wydalenia ze służby
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, po rozpoznaniu w dniu 15 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia X. X. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 lipca 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 1252/14 o odmowie wstrzymania wykonania orzeczenia w sprawie ze skargi X. X. na orzeczenie Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] maja 2014 r., nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary wydalenia ze służby postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z 31 lipca 2014 r., II SA/Wa 1252/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonego przez X. X. orzeczenia Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z [...] maja 2014 r., nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary wydalenia ze służby.

W uzasadnieniu, Sąd I instancji wskazał, że wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia został przez X. X. uzasadniony koniecznością czasowej ochrony skarżącego oraz pozostających na jego utrzymaniu członków rodziny. Skarżący wyjaśnił, że uposażenie służbowe stanowi dotychczas wyłączne źródło ich utrzymania. Podniósł, że wykonanie zaskarżonego orzeczenia oznaczałoby zwolnienie zainteresowanego ze służby, pomimo tego, że w jego sprawie może zapaść wyrok uwzględniający skargę. W piśmie procesowym z 17 lipca 2014 r. skarżący, reprezentowany przez pełnomocnika, odnosząc się do wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia, wskazał na swoją szczególnie złą kondycję zdrowotną oraz bytową (związaną z utratą środków utrzymania rodziny).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zaznaczył, że wprawdzie wydalenie ze służby w ABW wywołuje negatywne konsekwencje dla skarżącego (wykonanie kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby polega na wydaniu rozkazu personalnego o zwolnieniu ze służby, a to wiąże się z utratą świadczeń wynikających ze stosunku służbowego, co wpływa na zmianę statusu materialnego, a ewentualna długotrwała procedura odwoławcza może oznaczać pozbawienie środków egzystencji), niemniej jednak nie uzasadnia to poglądu, że wykonanie zaskarżonego orzeczenia rodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Jak bowiem zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 24 stycznia 2007 r., I OZ 22/07: "zwolnienie z pracy i co się z tym łączy - pogorszenie statusu majątkowego rodziny - nie może być oceniane w kontekście wyrządzenia znacznej szkody rodzinie". Sąd I instancji podkreślił, że skarżący nie wykazał jakie przełożenie na funkcjonowanie rodziny skarżącego będzie miała utrata przez skarżącego świadczeń wynikających ze stosunku służbowego. Ogólne wyjaśnienie skarżącego, że wykonania zaskarżonego orzeczenia spowoduje utratę środków utrzymania jego rodziny, jak również ogólne stwierdzenia o złej kondycji zdrowotnej skarżącego, nie zasługują na uwzględnienie.

W związku z powyższym Sąd uznał, że brak jest podstaw do przyjęcia, iż wykonanie zaskarżonego orzeczenia spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

W zażaleniu, X. X. podkreślił, że uposażenie służbowe stanowi dotychczas dla 2-osobowej rodziny skarżącego wyłączne źródło utrzymania domu, pokrywania wydatków na utrzymanie (żywność, opał, odzież). Nie można twierdzić, że zagrożenie dla tych dóbr skarżącego i jego najbliższych nie stanowi dostatecznej podstawy do skorzystania z ochrony tymczasowej. Złożone przez skarżącego wyjaśnienie okazało się zdaniem WSA zbyt ogólne, ale nie da się ono uszczegółowić. Zupełna utrata źródła utrzymania to utrata jedynego dochodu i nic nie da się w tej sprawie dodać. Nie wiadomo zatem, jakie szczegółowe uzasadnienie spowodowałoby, że wniosek mógłby zostać uwzględniony.

Strona 1/2