Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B. W. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 grudnia 2011 r., sygn. akt II SAB/Wa 456/11 o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego w sprawie ze skargi B. W. na bezczynność Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 21 października 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej postanawia: oddalić zażalenie.
Zarządzeniem z dnia 29 grudnia 2011 r., sygn. akt II SAB/Wa 456/11, Przewodniczący Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wezwał B.W. do uiszczenia wpisu od skargi na bezczynność Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego. Wysokość wpisu określona została na kwotę 100 zł w oparciu o § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczególnych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.).
Zażalenie na to zarządzenie wniósł skarżący B. W. Podnosząc, że obowiązek uiszczenia opłaty może wynikać jedynie z aktu wykonawczego wydanego na podstawie i w granicach upoważnienia ustawy, której braki, domagał się uchylenia zaskarżonego zarządzenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej jako "P.p.s.a.", strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej. Oznacza to, że strony obligowane są do ponoszenia kosztów sądowych stosownie do swojego udziału w postępowaniu, o ile szczególne przepisy nie zwalniają ich z tego obowiązku. Takim szczególnym przepisem jest art. 239 wskazanej ustawy, który stanowi, iż nie mają obowiązku uiszczenia kosztów sądowych:
1) strona skarżąca działanie, bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach:
a) z zakresu pomocy i opieki społecznej,
b) dotyczących statusu bezrobotnego, zasiłków oraz innych należności i uprawnień przysługujących osobie bezrobotnej,
c) dotyczących chorób zawodowych, świadczeń leczniczych oraz świadczeń rehabilitacyjnych,
d) ze stosunków pracy i stosunków służbowych,
e) z zakresu ubezpieczeń społecznych,
f) z zakresu powszechnego obowiązku obrony;
2) prokurator i Rzecznik Praw Obywatelskich i Rzecznik Praw Dziecka;
3) kurator strony wyznaczony przez sąd orzekający lub przez sąd opiekuńczy dla danej sprawy;
4) strona, której przyznane zostało prawo do pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym (prawo pomocy), w zakresie określonym w prawomocnym postanowieniu o przyznaniu tego prawa.
W niniejszej sprawie skarżący nie korzystał ze zwolnienia od kosztów sądowych z uwagi na to, że przedmiot tej sprawy nie mieścił się we wskazanym powyżej katalogu. Skarżącemu nie zostało także przyznane prawo pomocy w przedmiotowym zakresie. Nie zaistniały więc przesłanki dla uznania, że skarżący powinien zostać zwolniony od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych.
Wobec powyższego stwierdzić należy, że wniesione przez stronę zażalenie jest bezzasadne, szczególnie w świetle art. 220 § 1 P.p.s.a. który stanowi, że Sąd nie podejmie żadnych czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od doręczenia wezwania.
Wysokość wpisu ustalana jest w oparciu o przepisy powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, które wydane zostało na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 233 P.p.s.a. Paragraf 2 ust. 1 pkt 6 tego rozporządzenia, który stał się podstawą wyznaczenia należnej w sprawie kwoty wpisu, stanowi, że wpis stały w sprawach skarg dotyczących skarg na bezczynność organów administracji publicznej wynosi 100 zł. Skoro przedmiotem skargi jest w sprawie bezczynność Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, to prawidłowo skarżący został wezwany do uiszczenia wpisu sądowego w wysokości 100 zł.
W tej sytuacji uznać należy, iż zaskarżone zarządzenie wydano zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.
Naczelny Sąd Administracyjny nie znalazł podstaw do uwzględnienia zażalenia i z mocy art. 184 w związku z art. 197 i art. 198 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.