Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 31 października 2007 r., sygn. akt IV SAB/Gl 27/07 o oddaleniu wniosku z dnia 24 października 2007 r. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi J. R. na bezczynność [...] Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w K. w przedmiocie przyznania odszkodowania w kwocie: 400.000,00 zł. postanawia oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 31 października 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił wniosek J. R. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata, w sprawie ze skargi na bezczynność [...] Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w K.. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że zgodnie z art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej ustawa P.p.s.a.), prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi. Zatem, niezależnie od sytuacji majątkowej skarżącego, prawo pomocy nie może zostać przyznane, gdy przepisy obowiązującego prawa w sposób jasny i jednoznaczny wykluczają możliwość uwzględnienia żądania skarżącego. Sąd uznał, że stan faktyczny i prawny rozpatrywanej sprawy, wskazują jednoznacznie, że nie podlega ona zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył J. R., stwierdzając, że zapadłe orzeczenie jest wyrazem "obiektywnie istniejącego, emocjonalnego, negatywnego stosunku osobistego do osądzonej sprawy, tego rodzaju, że mógłby wywoływać wątpliwości co do bezstronności Sądu, o czym świadczyć może gotowy pogląd - osąd sprawy jeszcze przed wydaniem wyroku".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw. Zaskarżone postanowienie odpowiada bowiem prawu.
Zgodnie z art. 247 ustawy P.p.s.a., prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi. Z oczywistą bezzasadnością mamy do czynienia m.in. wówczas, gdy złożona skarga wykracza poza zakres kognicji sądów administracyjnych, a zatem bez względu na zasadność zarzutów nie może zostać uwzględniona. Zgodnie z art. 3 § 2 i 3 ustawy P.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne,
Sygn. akt I OZ 7/08
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty,
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie,
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa,
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej,
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej,
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego,
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4.
Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach.