Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek, , , po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 listopada 2007 r., sygn. akt II SA/Wa 1823/07 przywracające termin B. J. do wniesienia skargi na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...], nr [...] w przedmiocie przetwarzania danych osobowych postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 20 listopada 2007 r., sygn. akt II SA/Wa 1823/07 przywrócił B. J. termin do wniesienia skargi na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] w przedmiocie przetwarzania danych osobowych.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd podniósł, że skarżąca we wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi z dnia 17 września 2007 r. wskazała, iż decyzja Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia 9 lipca 2007 r. doręczona jej została w dniu 16 lipca 2007 r., tj. w czasie jej choroby i poważnej niedyspozycji będącej następstwem przebytej operacji i pooperacyjnych powikłań stanu zdrowia. Na dowód powyższego skarżąca przedłożyła kserokopie zaświadczeń lekarskich na okresy od dnia 6 czerwca do dnia 19 czerwca 2007 r., od dnia 20 czerwca do dnia 3 lipca 2007 r., od dnia 10 sierpnia do dnia 10 września 2007 r. W ocenie Sądu pierwszej instancji skarżąca wykazała, że w sprawie zaistniały zatem przesłanki do przywrócenia jej uchybionego terminu do wniesienia skargi.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych, zarzucając naruszenie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zm., zwanej dalej P.p.s.a.). W ocenie organu Sąd pierwszej instancji błędnie uznał, że w sprawie zachodzą przesłanki do przywrócenia skarżącej terminu do wniesienia skargi. W szczególności w ocenie organu nie można zgodzić się ze stanowiskiem Sądu, że uchybienie przez skarżącą terminowi nie zostało przez nią zawinione. Organ powołując się na orzecznictwo podkreślił, że sam fakt choroby lub pozostawania na zwolnieniu lekarskim nie przesądza jeszcze sam w sobie o braku winy w uchybieniu terminu. Nawet gdyby przyjąć, że choroba skarżącej jest okolicznością świadczącą o braku jej winy w uchybieniu terminowi do wniesienia skargi, to w dacie doręczenia skarżącej decyzji, tj. w dniu 16 lipca 2007 r. nie była ona chora. Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia wynika bowiem, że w okresie od dnia 4 lipca 2007 r. do dnia 9 sierpnia 2007 r., a więc w dacie doręczenia decyzji, jak i praktycznie przez cały okres, w którym biegł termin do jej zaskarżenia skarżąca nie pozostawała na zwolnieniu lekarskim. Zdaniem organu w okresie od dnia 16 lipca do dnia 9 sierpnia 2007 r. nie istniała zatem przeszkoda do wniesienia przez skarżącą skargi. Ponadto organ podkreślił, że wynikający z art. 53 § 1 P.p.s.a. termin jest na tyle długi, że skarżąca świadoma swego stanu zdrowia mogła przedsięwziąć kroki, które umożliwiłyby jej wniesienie skargi w terminie, jak np. ustanowienie pełnomocnika. Dodatkowo organ zarzucił, że Sąd pierwszej instancji skupił się wyłącznie na przesłance winy, natomiast nie wiadomo, czy skarżąca wniosek o przywrócenie terminu złożyła w terminie określonym w art. 87 P.p.s.a.