Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie z wniosku J. K. o wymierzenie Komendantowi Głównemu Policji grzywny za nieprzekazanie skargi, odpowiedzi na skargę i akt administracyjnych sprawy
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 14 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Komendanta Głównego Policji na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 lipca 2012 r. sygn. akt II SO/Wa 100/11 odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 czerwca 2012 r. sygn. akt II SO/Wa 100/11 wydane w sprawie z wniosku J. K. o wymierzenie Komendantowi Głównemu Policji grzywny za nieprzekazanie skargi, odpowiedzi na skargę i akt administracyjnych sprawy postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie strona 1/3

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 5 lipca 2012 r. sygn. akt II SO/Wa 100/11 odmówił przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 czerwca 2012 r. sygn. akt II SO/Wa 100/11 wydane w sprawie z wniosku J. K. o wymierzenie Komendantowi Głównemu Policji grzywny za nieprzekazanie skargi, odpowiedzi na skargę i akt administracyjnych sprawy.

Z przytoczonego przez Sąd stanu faktycznego wynika, że postanowieniem z dnia 5 czerwca 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wymierzył Komendantowi Głównemu Policji grzywnę w wysokości 7000 złotych za nieprzekazanie skargi, odpowiedzi na skargę i akt administracyjnych sprawy w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 97/12 ze skargi J. K. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia (...) stycznia 2011 r. nr (...) w przedmiocie zawieszenia kontrolnego postępowania sprawdzającego. Odpis ww. postanowienia wraz z uzasadnieniem doręczono pełnomocnikowi organu w dniu 18 czerwca 2012 r. W dniu 26 czerwca 2012 r. nadano w Urzędzie Pocztowym Warszawa (...) zażalenie na powyższe postanowienie, sporządzone przez pełnomocnika organu - r. pr. M. S. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego wniesienia. W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik organu wskazał, że w dniu 25 czerwca 2012 r. wracając z wyjazdu służbowego utknął w wielogodzinnym korku z powodu wywrócenia dźwigu na trasie E 1 w miejscowości Brzoza pod Toruniem i z tego powodu nie zdążył odebrać z miejsca pracy i nadać zażalenia, co jest okolicznością niezależną od pełnomocnika, a której to okoliczności nie mógł przewidzieć. Ponadto pełnomocnik Komendanta Głównego Policji podkreślił, że Sąd, przesyłając pełnomocnikowi postanowienie o wymierzeniu grzywny nie pouczył go o terminie i prawie do złożenia zażalenia, składanego w krótszym, siedmiodniowym terminie niż 30 dniowy termin do wniesienia skargi kasacyjnej. Zdaniem pełnomocnika, strona nie powinna ponosić ujemnych konsekwencji za błędne pouczenie wystosowane przez Sąd czy też jego brak, nawet wtedy gdy jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika i dlatego, niezależnie od przyczyny wskazanej powyżej, należy uznać, że nie ponosi ona winy w uchybieniu terminu.

Uzasadniając rozstrzygnięcie w postaci odmowy przywrócenia terminu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że w pierwszej kolejności badał, czy wniosek o przywrócenie terminu został złożony w terminie zakreślonym przez ustawodawcę w art. 87 § 1 P.p.s.a. Przyjmując, że przyczyna uchybienia terminu ustała po uzyskaniu możliwości nadania zażalenia przez pełnomocnika organu, tj. w dniu 26 czerwca 2012 r. to wniosek o przywrócenie terminu złożony w dniu 26 czerwca 2012 r., w myśl art. 87 § P.p.s.a. Sąd uznał za zachowany.

Przechodząc do merytorycznej oceny wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia Sąd zauważył, że kryterium braku winy, jako przesłanka przywrócenia terminu, wiąże się z obowiązkiem dochowania szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przez brak winy, o jakim mowa w art. 86 § 1 P.p.s.a., należy rozumieć sytuacje, w których z przyczyn obiektywnie niezależnych, nawet przy zachowaniu najwyższej staranności skarżący nie miał możliwości dochowania ustawowego terminu. Przy ocenie winy lub jej braku w uchybieniu terminowi do dokonania czynności procesowej należy brać pod uwagę nie tylko okoliczności, które uniemożliwiły stronie dokonanie tej czynności w terminie, ale także okoliczności świadczące o podjęciu lub niepodjęciu działań mających na celu zabezpieczenie się w dotrzymaniu terminu.

Strona 1/3