Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. Z. na postanowienie w przedmiocie kosztów postępowania zawarte w punkcie 3 wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 listopada 2016 r., sygn. akt II SAB/Wa 293/16 w sprawie ze skargi A. Z. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 22 lutego 2016 r. o udostępnienie informacji publicznej postanawia: oddalić zażalenie.
Wyrokiem z dnia 9 listopada 2016 r., sygn. akt II SAB/Wa 293/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi A. Z. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej, stwierdził, że organ dopuścił się bezczynności, a bezczynność ta nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. W trzecim punkcie orzeczenia Sąd zasądził na rzecz A. Z. kwotę 100 zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania. Sąd, uzasadniając nieuwzględnienie wniosku strony o zasądzenie kosztów postępowania w zakresie wynagrodzenia pełnomocnika powołał się na art. 206 ustawy Prawo o postępowaniu administracyjnymi i wskazał, że działający w sprawie adwokat w piśmie z dnia 24 maja 2016 r. (winno być: 4 listopada 2016 r.) w istocie przyłączył się do stanowiska skarżącego zaprezentowanego w skardze, nie zapoznał się z aktami sprawy i nie uczestniczył w rozprawie, bowiem sprawa rozpoznana została na posiedzeniu niejawnym. Sąd uznał, że pełnomocnik skarżącego tylko "formalnie" reprezentując stronę w niniejszym postępowaniu, nie realizował celu ochrony prawnej interesu swego mocodawcy.
Zażalenie na postanowienie o kosztach zawarte w punkcie trzecim wyroku z dnia 9 listopada 2016 wniósł A. Z., reprezentowany przez adwokata, zarzucając Sądowi naruszenie art. 205 § 2 P.p.s.a. poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, iż w sprawie nienależny jest zwrot kosztów zastępstwa adwokackiego
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej jako "P.p.s.a.", w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Stosownie zaś do art. 205 § 2 P.p.s.a. do niezbędnych kosztów postępowania strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego zalicza się ich wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Wyjątek od powyższego wskazany jest w art. 206 P.p.s.a., który wyraża zasadę miarkowania (stosunkowego rozdzielania) kosztów postępowania sądowoadministracyjnego. Zgodnie z jego treścią, Sąd może w uzasadnionych przypadkach odstąpić od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania w całości lub w części, w szczególności jeżeli skarga została uwzględniona w części niewspółmiernej w stosunku do wartości przedmiotu sporu ustalonej w celu pobrania wpisu. Z powyższego wynika, że stosowanie art. 206 P.p.s.a. ustawodawca pozostawił do uznania sądu i uzależnił od wykazania zaistnienia uzasadnionego przypadku. Zastosowanie przez sąd tego przepisu nie może być zatem postrzegane jako naruszenie art. 205 § 2 P.p.s.a., o ile sąd wskaże i uzasadni, że w konkretnej sprawie można mówić o "uzasadnionym przypadku" w rozumieniu art. 206 P.p.s.a.
W rozpoznawanej sprawie, orzekając w przedmiocie zwrotu kosztów postępowania, Sąd I instancji słusznie uznał, że zasadnym było odstąpienie od zasądzenia na rzecz skarżącego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z uwagi na wystąpienie przesłanki "uzasadnionego przypadku". Wojewódzki Sąd Administracyjny zasadnie przyjął, że charakter i stopień zawiłości przedmiotowej sprawy oraz związany z tym bezpośrednio nakład pracy pełnomocnika, nie uzasadniają uwzględnienia żądania strony co do przyznania na jej rzecz żądanej kwoty za zastępstwo procesowe. Szczególnego podkreślenia wymaga, że aktywność pełnomocnika w niniejszej sprawie sprowadzała się do napisania jednego pisma, w którym domagał się on umorzenia postępowania z uwagi na rozpoznanie przez organ wniosku strony o udostępnienie informacji publicznej. Ponadto należy zauważyć, że w niniejszej sprawie pełnomocnik zgłosił swój udział dopiero w dniu 7 listopada 2016 r., tj. na dwa dni przed terminem posiedzenia, na którym rozpoznano skargę, co również przemawia za słusznością stanowiska zajętego przez Sąd I instancji.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że postanowienie Sądu I instancji odpowiada prawu, a zatem zażalenie na to postanowienie podlegało oddaleniu na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a.