Zgodnie z art. 255 p.p.s.a., jeżeli oświadczenie strony zawarte we wniosku, o którym mowa w art. 252 p.p.s.a., okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest obowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego.
Sąd I instancji podjął czynności, o których mowa w art. 255 p.p.s.a., zobowiązał skarżącą do przedstawienia żądanych informacji pod rygorem odmowy przyznania prawa pomocy, lecz skarżąca nie wykonała prawidłowo zarządzenia Sądu z dnia 4 września 2014 r. Przesłane w odpowiedzi na wezwanie Sądu oświadczenia i kserokopie dokumentów nie pozwalały na rzetelną ocenę sytuacji majątkowej skarżącej.
W konsekwencji skarżąca nie może skutecznie kwestionować prawidłowości postanowienia o odmowie przyznania prawa pomocy, jeżeli nie zastosowała się do wezwania Sądu a w konsekwencji nie wykazała, że nie może ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zaskarżone postanowienie zawiera wyczerpującą i przekonującą argumentację odnoszącą się do stanu faktycznego ustalonego obiektywnie na podstawie materiału dowodowego zebranego w sprawie. Z przyczyn leżących po stronie wnioskodawczyni, niemożliwe okazało się dokonanie wszechstronnej analizy jej sytuacji majątkowej, co musiało skutkować dokonaną przez Sąd Wojewódzki odmową przyznania prawa pomocy.
Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art.184 w zw. z art.197 § 2 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia