Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Rudnicka po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 stycznia 2019 r., sygn. akt II SA/Wa 2098/18 odrzucające skargę M. J. na uchwałę Zarządu Dzielnicy Śródmieście m. st. Warszawy z dnia [...] września 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zakwalifikowania do wynajęcia lokalu socjalnego oraz umieszczenia na liście osób oczekujących na najem lokalu postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 22 stycznia 2019 r., sygn. akt II SA/Wa 2098/18, odrzucił - jako nieopłaconą - skargę M. J. na uchwałę Zarządu Dzielnicy Śródmieście m. st. Warszawy z dnia [...] września 2018r. nr [...], w przedmiocie odmowy zakwalifikowania do wynajęcia lokalu socjalnego oraz umieszczenia na liście osób oczekujących na najem lokalu.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2018 r. wezwano stronę skarżącą do uiszczenia wpisu sądowego od w/w skargi w wysokości 300 zł - w terminie 7dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi.
Sąd wskazał, że skarżąca nie odebrała osobiście wezwania do uiszczenia wpisu sądowego od skargi, a doręczenie nastąpiło w trybie zastępczym. Sąd podał, że po raz pierwszy przesyłka była awizowana w dniu 13 grudnia 2018r., zatem należy uznać, że wezwanie zostało doręczone skarżącej zastępczo w dniu 27 grudnia 2018 r. Wobec powyższego, termin do uiszczenia wpisu sądowego od skargi zakończył swój bieg w dniu 3 stycznia 2019 r. W wyznaczonym terminie strona skarżąca nie dokonała jednak żądanej wpłaty, co oznacza, że skargę należało odrzucić. W ocenie Sądu doręczenie decyzji w tym trybie na podstawie art. 44 § 1-5 K.p.a. było prawidłowe.
Na powyższe postanowienie skarżąca wniosła zażalenie, wskazując, że powołane przez Sąd przepisy można by było zastosować jedynie wtedy, gdyby został jej udowodniony fakt dwukrotnego doręczenia awiza. Takiego jednak dowodu - zdaniem skarżącej - nie ma i być nie może, bo w budynku nie było skrzynki pocztowej. Skarżąca podkreśliła, że o korespondencji sądowej adresowanej do niej, dowiedziała się przypadkowo. W tej sytuacji skarżąca wniosła o przywrócenie terminu.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II WSA w Warszawie z dnia 18 lutego 2019 r., wezwano skarżącą do sprecyzowania, czy w/w pismo stanowi zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi, czy też wniosek o przywrócenie terminu do jej opłacenia. W odpowiedzi, skarżąca wskazała: "wnoszę po pierwsze o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od złożonej skargi. Wniosek taki uzasadniłam w moim piśmie "zażalenie" i załączyłam odpowiednie dowody (...)." Następnie raz jeszcze powołano argumentację zażalenia, tj. że nie było skrzynki pocztowej, która dopiero w terminie późniejszym - na skutek interwencji skarżącej - została naprawiona.
W następstwie w/w pisma skarżącej, w wykonaniu kolejnego zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II WSA w Warszawie z dnia 11 marca 2019 r. ponownie wezwano skarżącą do jednoznacznego wskazania, czy jej zamiarem było wniesienie zażalenia, czy wniosku o przywrócenie terminu - pod rygorem potraktowania pisma jak zażalenie. Na to wezwanie skarżąca nie odpowiedziała.