Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 marca 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 398/19 odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 grudnia 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 1448/13 wydanym w sprawie ze skargi B. K. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy poświadczenia bezpieczeństwa postanawia: oddalić zażalenie.
Wyrokiem z dnia 10 grudnia 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 1448/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę B. K. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy poświadczenia bezpieczeństwa.
Postanowieniem z dnia 19 marca 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 398/19 WSA w Warszawie odmówił B. K. przywrócenia terminu do wniesienia skargi o wznowienie tego postępowania w związku z wydaniem przez Trybunał Konstytucyjny wyroku z dnia 23 maja 2018 roku sygn. akt SK 8/14. Powołano się na art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2018, poz. 1302 ze zm.) dalej zwanej "p.p.s.a.".
W uzasadnieniu wskazano, że we wniosku o przywrócenie terminu skarżąca podała, że w 2014 roku zwróciła się do Rzecznika Praw Obywatelskich z prośbą o wniesienie skargi kasacyjnej w kwestionowanej sprawie. W odpowiedzi Rzecznik poinformował ją o skierowanej do Trybunału Konstytucyjnego skardze dotyczącej ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 roku o ochronie informacji niejawnych. Skarżąca wyjaśniła, że od tamtej pory "co jakiś czas" zaglądała na stronę internetową Trybunału, jednak wyrok w rzeczonej sprawie nie został wydany. Podała też, że "przypomniała sobie" o swojej sprawie i znalazła na stronie internetowej informację o wydanym przez Trybunał Konstytucyjny wyroku dopiero na początku lutego 2019 roku, pod wpływem obejrzanego w telewizji reportażu.
W ocenie Sądu pierwszej instancji powołana przez skarżącą okoliczność nie uzasadnia braku winy po jej stronie, gdyż nie sposób dopatrzyć się w niej obiektywnych i niezależnych od niej przeszkód. Zaznaczono, że skarżąca wprost przyznała, że "co jakiś czas" zaglądała na stronę internetową Trybunału Konstytucyjnego, oczekując na wydanie wyroku. Podała też, że "przypomniała sobie" o swojej sprawie i znalazła informację, że Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok po obejrzeniu reportażu telewizyjnego. Zdaniem Sądu pierwszej instancji powyższe świadczy o tym, że skarżąca dopuściła się niedbalstwa, uchybienie terminu nie było bowiem wynikiem niedającej się usunąć przeszkody.
Zażalenie na to postanowienie złożyła B. K., zaskarżając je w całości i wnosząc o przywrócenie terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania sądowego. Podała, że rzeczony wyrok Trybunału Konstytucyjnego zapadł dopiero po czterech latach od złożenia skargi. Podniosła również, że zachowania należytej staranności można wymagać wyłącznie od strony zastępowanej przez profesjonalnego pełnomocnika. Ponadto wskazała, że nie może podać dat, kiedy sprawdzała na stronie Trybunału Konstytucyjnego stan sprawy. Mogło to być nawet kilka miesięcy przed wydaniem wyroku. Powołała się przy tym na swoją chorobę trwającą od listopada 2017 r. do października 2018 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.