Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia C. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 21 maja 2010 r. sygn. akt III SO/Gd 12/10 odmawiające przyznania prawa pomocy w sprawie z wniosku C. W. w przedmiocie rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego, ukarania karą administracyjną, wydania orzeczenia o niezgodności orzeczenia sądu powszechnego z prawem i przyznania odszkodowania p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 21 maja 2010 r., sygn. akt III SO/Gd 12/10, odmówił C. W. przyznania prawa pomocy w sprawie z jego wniosku w przedmiocie rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego, czy Sąd Okręgowy w Gdańsku [...] Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z siedzibą w G. miał prawo, wobec jego wniosku o "przydzielenie" adwokata z urzędu, "ustanowić" mu pełnomocnika z urzędu, co uczynił w postanowieniu z dnia [...] marca 2009 r. sygn. akt [...]. Wnioskodawca domagał się również ukarania karą administracyjną osoby, która wydała to postanowienie i orzeczenia o niezgodności przedmiotowego postanowienia z prawem oraz proponował ustanowienie odszkodowania w kwocie 5000 zł. Jednocześnie wniósł o "przydzielenie mu adwokata z urzędu".
W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż przyznanie prawa pomocy, w tym ustanowienie adwokata, jest możliwe w przypadku spełnienia przesłanek uregulowanych w art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1 270 ze zm.), dalej P.p.s.a., oraz braku wystąpienia przesłanki negatywnej ujętej w art. 247 P.p.s.a., zgodnie z którym, prawo pomocy nie przysługuje w razie oczywistej bezzasadności skargi, która zachodzi - według poglądów doktryny - jeżeli bez potrzeby głębszej analizy prawnej skargi nie może ona zostać uwzględniona, tzn. jeśli prawo w sposób jednoznaczny i jasny wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego.
Wobec powyższego, Sąd I instancji stwierdził, iż w niniejszej sprawie zachodzi oczywista bezzasadność skargi, bowiem przedmiotem wniosku C. W., potraktowanego jako wniosek złożony w trybie art. 63 P.p.s.a., do którego stosuje się przepisy o skardze, było orzeczenie sądu powszechnego tj. postanowienie Sądu Okręgowego w Gdańsku [...] Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] marca 2009 r. w przedmiocie ustanowienia pełnomocnika z urzędu - adwokata, wobec którego skarżący domagał się rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego, czy sąd powszechny - okręgowy prawidłowo ustanowił dla niego pełnomocnika a nie adwokata, innymi słowy domagał się skontrolowania i oceny działalności tegoż sądu poprzez orzeczenie o niegodności z prawem przedmiotowego postanowienia a ponadto wymierzenia kary administracyjnej dla osoby, która je wydała oraz przyznania odszkodowania.
Zdaniem Sądu, już wstępna analiza wniosku pozwoliła na jednoznaczne stwierdzenie, iż żądanie wnioskodawcy nie należy do kategorii spraw przekazanych na mocy art. 3 § 2 i 3 oraz art. 4 P.p.s.a. do rozpoznawania sądom administracyjnym. Innymi słowy sąd nie ma kompetencji do merytorycznego rozpoznania żądań wniesionych przez skarżącego i wobec faktu zaistnienia oczywistej bezzasadności skargi odmówił przyznania prawa pomocy - stosownie do art. 247 P.p.s.a.
C. W. złożył zażalenie na w/w postanowienie podnosząc, iż się z nim nie zgadza, bowiem "na podstawie art. 121. 2. ustawy o emeryturach i rentach" należy mu się bezwarunkowa pomoc prawna zarówno przed sądem wojewódzkim i każdym sądem, zaś jego skarga dotyczy decyzji ZUS z dnia [...] marca 2002 r. o przyznaniu renty, który to akt nie został, przez matactwa Sądu, zamieszczony w postanowieniu. Skarżący podniósł, iż uzasadnienie jest słabe a rozważania na temat bezzasadności skargi pozbawione sensu. Zdaniem skarżącego, żaden Sąd nie powinien uniknąć kontroli jeżeli łamie prawo.