Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. akt II SA/Rz 728/08 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi W. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu z dnia [...] sierpnia 2008 r., znak: [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego postanawia: oddalić zażalenie
W. M. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu z dnia [...] sierpnia 2008 r. znak: [...] utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza K. z dnia [...] lipca 2008 r., który uchylił w całości swoją decyzję z dnia [...] sierpnia 2006 r., która przyznawała świadczenie pielęgnacyjne w związku z opieką nad legitymującym się orzeczeniem o niepełnosprawności dzieckiem wnioskodawczyni W. M. - M. w wysokości 420 zł miesięcznie na okres od 1 września 2006 r. do 31 lipca 2007 r.
W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania kwestionowanej decyzji z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków poprzez możliwość wydania przez organ I instancji decyzji o zwrocie nienależnego świadczenia w trybie art. 23a ust. 9 w zw. z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992).
Postanowieniem z dnia 21 stycznia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Jak wskazał Sąd zwrot pobranych świadczeń rodzinnych stanowi konsekwencję uznania ich za nienależne w rozumieniu art. 30 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Podjęcie rozstrzygnięcia w oparciu o art. 30 ustawy o świadczeniach rodzinnych, pociągałoby za sobą niewątpliwie konsekwencje finansowe dla skarżącej. Ubytek w majątku wyżej wymienionej nie musiałby jednak być równoznaczny z powstaniem trudnych do odwrócenia skutków czy wyrządzeniem znacznej szkody w rozumieniu art. 61 § 3 p.p.s.a. Skarżąca nie wykazała w sposób dostateczny, że w jej przypadku skutek taki mógłby wystąpić. Nie przedstawiła bowiem żadnych szczegółowych danych dotyczących rozmiarów zagrożenia związanego z wykonaniem kwestionowanej decyzji. Skarżąca nie podała swojej aktualnej sytuacji materialnej, uniemożliwiając tym samym ocenę skutków związanych z zapłatą nienależnych świadczeń w razie orzeczenia obowiązku och zwrotu. Dlatego też Sąd uznał, iż uzasadnienie jej wniosku, pomimo iż wskazuje na potencjalne skutki wykonania zaskarżonej decyzji, nie pozwala na stwierdzenie, czy zostały spełnione przesłanki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a.
Na powyższe postanowienie W. M. wniosła zażalenie, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Skarżąca podkreśliła, że w postępowaniu przed Sądem I instancji dołączyła szereg dokumentów potwierdzających jej aktualną trudną sytuację materialną. W ocenie skarżącej natychmiastowe wyegzekwowanie tak dużej kwoty nie pozostanie bez wpływu na życie rodziny a przede wszystkim wychowanie nieletnich dzieci. Konieczność choćby tymczasowego zastopowania następstw zaskarżonej decyzji wynika z trudnej w dalszym ciągu sytuacji ekonomicznej rodziny mimo podjętej za granicą przez męża pracy.