Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. U. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 kwietnia 2008 r. sygn. akt II SA/Wa 1074/07 odmawiające dokonania wykładni postanowienia z dnia 27 lutego 2008 r. sygn. akt II SA/Wa 1074/07 odrzucającego wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzupełnienie protokołu rozprawy z dnia 23 stycznia 2008 r. w sprawie ze skargi Z. U. na pismo Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie świadectwa służby postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 27 lutego 2008 r. sygn. akt II SA/Wa 1074/07 odrzucił wniosek Z. U. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzupełnienie protokołu rozprawy z dnia 23 stycznia 2008 r. w sprawie z jego skargi na pismo Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie świadectwa służby.
Następnie postanowieniem z dnia 1 kwietnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie - po rozpatrzeniu wniosku Z. U. - odmówił wykładni powyższego postanowienia z dnia 27 lutego 2008 r. W uzasadnieniu stwierdził, że powołanym postanowieniem Sąd odrzucił wniosek Z. U. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzupełnienie protokołu rozprawy, bowiem nie nastąpiło uchybienie terminu do dokonania tej czynności procesowej (art. 103 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.). Treść tego orzeczenia jest bowiem sformułowana w sposób jasny i zrozumiały. Nie może nasuwać zatem wątpliwości, ani co do rozstrzygnięcia, ani też jego uzasadnienia.
Na powyższe postanowienie skarżący złożył zażalenie, zaskarżając je w całości i wnosząc o uchylenie postanowienia. Skarżący podniósł szereg zarzutów m.in. iż Sąd "nadmiernie długo uchyla się od własnej samooceny w zakresie bezpodstawności i oczywistej zbędności procesowej odrzucania wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzupełnienie i sprostowanie protokołu rozprawy, skoro wniosek skarżącego o przywrócenie terminu nie był konieczny z powodu stwierdzenia przez Sąd braku uchybienia terminu (...)".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przepis art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej ustawa P.p.s.a.), przewiduje możliwość dokonania wykładni wyroku przez Sąd, który go wydał. Wykładnia może dotyczyć również postanowień. Wynika to z art. 166 P.p.s.a., który stanowi, że do postanowień stosuje się przepisy o wyrokach jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Konieczność wykładni orzeczenia zachodzi wówczas, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia jak i jego uzasadnienia. Wniosek o dokonanie wykładni nie może natomiast zmierzać do nowej oceny sprawy pod względem prawnym i faktycznym, a w konsekwencji do zmiany merytorycznej samego rozstrzygnięcia oraz jego motywów.
Postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 lutego 2008 r. nie może budzić wątpliwości określonych w art. 158 ustawy P.p.s.a. To, że skarżący nie rozumie jednoznacznie sformułowanych sentencji i uzasadnienia wskazanego orzeczenia stanowi jedynie jego subiektywne odczucie, będące wynikiem błędnej interpretacji przepisów prawa. Nie dowodzi natomiast zastosowania przesłanek do dokonania wykładni wskazanego orzeczenia.
Dodać także należy, że strona może podjąć polemikę z merytorycznym stanowiskiem Sądu, składając przysługujące jej środki zaskarżenia, ale nie w ramach określonych w art. 158 ustawy P.p.s.a. W niniejszej sprawie Z. U. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 lutego 2008 r. wniósł zażalenie, które Naczelny Sąd Administracyjny oddalił postanowieniem z dnia 7 maja 2008 r., sygn. akt I OZ 312/08.
Z powyższych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w warszawie odmawiając wykładni postanowienia z dnia 27 lutego 2008 r., prawa nie naruszył. Zażalenie od postanowienia tego Sądu - jako pozbawione usprawiedliwionych podstaw prawnych podlegało zatem oddaleniu.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.