Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia F. S.A. z siedzibą w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 marca 2015 r., sygn. akt IV SAB/Wa 78/15 o zawieszeniu postępowania sądowego w sprawie ze skargi F. S.A. z siedzibą w W. na bezczynność Prezydenta m.st. Warszawy w przedmiocie rozpoznania wniosku o ustalenie odszkodowania za nieruchomość postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.
Postanowieniem z dnia 18 marca 2015 r., sygn. akt IV SAB/Wa 78/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zawiesił postępowanie sądowe w sprawie ze skargi F. S.A. z siedzibą w W. na bezczynność Prezydenta m.st. Warszawy w przedmiocie rozpoznania wniosku o ustalenie odszkodowania za nieruchomość.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że wyrokiem z dnia 19 listopada 2014 r., sygn. akt I OSK 618/14 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 listopada 2013 r., sygn. akt I SAB/Wa 384/13 oddalający ww. skargę F. S.A. z siedzibą w W. na bezczynność Prezydenta m.st. Warszawy.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że Sąd nie może zasłaniać się tym, że zawieszenie postępowania administracyjnego nastąpiło przed rozpoznaniem skargi na bezczynność, bo owe zawieszenie nie jest stanem bezczynności. Nawet w zakresie samej bezczynności podjęcie przez organ aktu administracyjnego nie zamyka możliwości badania sprawy przed sądem administracyjnym. Obowiązkiem Sądu jest bowiem zbadanie czy bezczynność lub przewlekłość miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ponownie rozpoznając sprawę powołał się na art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej jako "P.p.s.a." i stwierdził, że ze zgromadzonego w sprawie materiału aktowego wynika, że Prezydent m. st. Warszawy, wykonujący zadania starosty, postanowieniem z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] z urzędu zawiesił postępowanie w sprawie ustalenia odszkodowania za grunt położony w Warszawie wydzielony pod drogę publiczną ul. [...], stanowiący działkę nr [...] z obrębu [...] o pow. [...]ha, uregulowany w księdze wieczystej KW nr [...].
Na przedmiotowe postanowienie wniesione zostało do Wojewody Mazowieckiego zażalenie, które - według oświadczenia pełnomocnika organu złożonego do protokołu rozprawy w dniu 18 marca 2015 r. - jeszcze nie zostało rozpatrzone.
W ocenie Sądu I instancji w sprawie zachodzi konieczność zawieszenia postępowania sądowego z uwagi na wystąpienie między postępowaniami zależności tego rodzaju, że rozstrzygnięcie w przedmiocie bezczynności zależy od wyniku postępowania incydentalnego dotyczącego zawieszenia postępowania administracyjnego. W zależności od zakresu przeprowadzonej kontroli w zakresie zawieszenia postępowania administracyjnego różne będą jej skutki dla sprawy rozpatrywanej w przedmiocie bezczynności. Jeżeli strona wyczerpie drogę sądowoadministracyjną, to prawomocne orzeczenie w przedmiocie zawieszenia postępowania, korzystając z powagi rzeczy osądzonej, będzie wiążące w każdej innej sprawie. Gdy jednak postanowienie o zawieszeniu postępowania administracyjnego poddane zostanie tylko administracyjnej kontroli instancyjnej, wówczas Sąd będzie mógł objąć to postanowienie oceną merytoryczną i w konsekwencji zastosować środki przewidziane ustawą, jeżeli będzie to niezbędne dla końcowego rozstrzygnięcia sprawy.