Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 marca 2015 r., sygn. akt IV SAB/Wa 69/15 o odmowie przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi H. R. na bezczynność Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w przedmiocie rozpatrzenia pisma postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 17 marca 2015 r., sygn. akt IV SAB/Wa 69/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Sąd I instancji uznał bowiem, iż w sprawie zachodzi przesłanka oczywistej bezzasadności skargi. Treść skargi jednoznacznie wskazuje, że nie ma ona cech środka prawnego uregulowanego w przepisach postępowania administracyjnego lub innych procedurach. Skarżący wniósł skargę na bezczynność Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w rozpatrzeniu pisma: "Skargi i Wnioski w trybie art. 227 i 241 kpa oraz innych", którą to skargę należy uznać jedynie za skargę wniesioną w trybie art. 227 kpa. Z artykułu tego wynika, że przedmiotem takiej skargi może być w szczególności zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów obywateli, a także przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw. Wojewódzki Sąd Administracyjny nie nadzoruje tej działalności organów administracyjnych, gdyż stosowanie przepisów Działu VIII Kodeksu postępowania administracyjnego nie podlega kontroli sądu administracyjnego w postępowaniu uregulowanym ustawą z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wystąpienie skarżącego zatem nie podlega kontroli sądu administracyjnego zarówno na podstawie art. 3 powołanej ustawy, jak i na podstawie przepisów ustaw szczególnych.
Sąd stwierdził, że ze względu na oczywistą bezzasadność skargi, na mocy art. 247 p.p.s.a. Sąd odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy, przy czym orzekając w oparciu o powołany przepis, Sąd nie badał sytuacji finansowej skarżącego i jego możliwości płatniczych.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył skarżący wnosząc o jego zmianę i przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zakres kognicji sądu administracyjnego określa art. 3 § 2 p.p.s.a. Przepis ten stanowi, że sąd administracyjny sprawuje kontrolę nad działalnością administracji publicznej w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.