Zażalenie na postanowienie WSA w Olsztynie w sprawie ze skargi I.Ż. na niewykonanie wyroku WSA w Olsztynie , sygn. akt II SAB/OI 30/09 w przedmiocie informacji publicznej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia I.Ż. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 11 maja 2010 r. sygn. akt II SA/OI 170/10 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi I.Ż. na niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 1 grudnia 2009 r., sygn. akt II SAB/OI 30/09 w przedmiocie informacji publicznej postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 11.05.2010 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odmówił I.Ż. przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia go od kosztów sądowych. W obszernym uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż skarżący prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z niepełnosprawnym synem i uzyskują oni dochód w kwocie 2141,66 zł z tytułu świadczenia emerytalnego oraz zasiłku pielęgnacyjnego. Miesięczne wydatki skarżącego wynoszą około 2500 zł, zatem kwota ta przekracza uzyskiwane przez stronę dochody, a na sytuację tę nie ma wpływu także uwzględnienie faktu, iż część kosztów utrzymania pokrywana jest z dochodów małżonki skarżącego, z którą znajduje się on w separacji. Sąd odniósł się też do okoliczności, iż strona w sposób nierzetelny przedstawiła stan posiadanych rachunków bankowych, wskazując przy tym na fakty ustalone w innych postępowaniach toczących się ze skarg I.Ż. Zdaniem Sądu okoliczności przedstawione przez stronę we wniosku o przyznanie prawa pomocy są niespójne w kontekście ustaleń dokonanych w innych postępowaniach i uzasadniają odmowę przyznania jej prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Sąd podkreślił przy tym, iż strona - wszczynając liczne postępowania - winna czynić oszczędności na pokrycie kosztów sądowych.

Zażalenie to postanowienie wniósł I.Ż., przedstawiając ponownie zestawienie miesięcznych wydatków i podnosząc, iż samochód, którego jest współwłaścicielem, służy mu głównie do transportu niepełnosprawnego syna i nie może być sprzedany celem uzyskania środków na pokrycie kosztów sądowych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) przyznanie prawa do pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla niej i jej rodziny.

Zauważyć należy, iż instytucja zwolnienia od kosztów ma charakter wyjątkowy i jest stosowana wobec osób o bardzo trudnej sytuacji materialnej, czyli takich, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są jakichkolwiek środków do życia, lub środki te są tak bardzo ograniczone, iż wystarczają jedynie na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych. W przedmiotowej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uznał, iż I.Ż. nie spełnia tych przesłanek, bowiem nie wykazał on w sposób dostateczny, że nie jest w stanie pokryć pełnych kosztów postępowania. Stanowisko to uznać należy za zasadne. W ocenie Sądu odwoławczego Wojewódzki Sąd Administracyjny słusznie zauważył, iż skarżący nie wykazał swojej sytuacji materialnej w sposób dostateczny i pozwalający na dokonanie jej pełnej analizy. Nadesłał on wprawdzie szereg dokumentów poświadczających uzyskiwane dochody i ponoszone wydatki, jednakże zestawienie tych dokumentów wskazuje, że strona ponosi wydatki znacznie przewyższające sumę uzyskiwanych dochodów ze świadczenia emerytalnego oraz zasiłku pielęgnacyjnego wypłacanego synowi skarżącego. Skarżący, pomimo wielokrotnego wzywania go przez Sąd, nie wyjaśnił w żaden sposób wątpliwości powstałych w tym zakresie. Słusznie więc Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, iż nie jest możliwa pełna ocena sytuacji majątkowej, finansowej i rodzinnej wnioskodawcy, a w świetle złożonych w sprawie dokumentów i oświadczeń nie zachodzą przesłanki przemawiające za przyznaniem skarżącemu prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/1