Zażalenie na postanowienie WSA w Olsztynie w sprawie ze skargi A.Z. na niewykonanie przez Dyrektora Aresztu Śledczego w Bartoszycach wyroku WSA w Olsztynie , sygn. akt II SAB/Ol 73/09
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A.Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 13 kwietnia 2012 r. sygn. akt II SA/Ol 638/10 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi A.Z. na niewykonanie przez Dyrektora Aresztu Śledczego w Bartoszycach wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 14 stycznia 2010 r., sygn. akt II SAB/Ol 73/09 postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie strona 1/4

Uzasadnienie.

Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odmówił przyznania A.Z. prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata z urzędu. W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, iż skarżący w swoim wniosku podał, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku, ponadto nie otrzymuje innych świadczeń z tego tytułu, nie ubiegał się też o świadczenia z pomocy społecznej. Utrzymuje się z dobrowolnego wsparcia finansowego krewnych, dorywczych prac sezonowych i zbieractwa runa leśnego. Nie posiada oszczędności ani przedmiotów wartościowych, a ponadto jest właścicielem mieszkania pow. 36 m² i nieruchomości rolnej o pow. 0,59 ha.

W niniejszej sprawie sąd odstąpił od zastosowania art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.- dalej powoływana jako P.p.s.a.), który daje Sądowi możliwość wezwania strony do złożenia dodatkowych oświadczeń lub przedłożenia dokumentów źródłowych dotyczących jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego. Sąd I instancji wziął pod uwagę stanowisko skarżącego wyrażone we wniosku o przyznanie prawa pomocy oraz w piśmie procesowym z dnia 9 stycznia 2012 r., w którym oświadczył on, iż przedłożył już we wcześniej rozpoznawanych sprawach wszystkie niezbędne do oceny jego sytuacji majątkowej, finansowej i rodzinnej, dokumenty i oświadczenia, które sąd powinien wziąć pod uwagę z urzędu. Wezwania wystosowane do niego w trybie art. 255 P.p.s.a. skarżący ocenił jako bezcelowe i narażające go na ponoszenie zbędnych kosztów.

Sąd I instancji, rozpoznając niniejszą sprawę, wziął także pod uwagę fakt, że składając pisma i oświadczenia w innych sprawach o przyznanie prawa pomocy, skarżący również nie udzielił pełnych wyjaśnień, które umożliwiałyby zbadanie faktycznej wysokości i źródeł uzyskiwanego przez niego dochodu oraz rodzaju i wysokości ponoszonych wydatków. Przekazane do oceny sądu wyjaśnienia nie wskazują jednoznacznie, w ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, jaka jest rzeczywista sytuacja finansowa skarżącego.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, WSA w Olsztynie stwierdził, że ograniczenie dostępu do sądu nie narusza samej istoty tego prawa, gdy zmierza do realizacji uzasadnionego prawnie celu oraz, gdy zachowana została rozsądna relacja proporcjonalności pomiędzy stosowanymi środkami a celem, do realizacji którego stosowane środki zmierzały.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł A.Z., domagając się zmiany zaskarżonego orzeczenia i przyznania prawa pomocy w żądanym zakresie. Sądowi zarzucono naruszenie:

- art. 255 P.p.s.a. przez bezpodstawne jego niezastosowanie w faktach niniejszej sprawy, gdy sąd doszedł do przekonania, że skarżący przez przedłożone dowody w sposób niebudzący wątpliwości nie wykazał, iż jest w takiej sytuacji materialnej, która uprawnia go faktycznie i prawnie do wnioskowanej pomocy z powodu realnego ubóstwa oraz braku środków finansowych, oszczędności i dochodów;

Strona 1/4