Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski po rozpoznaniu w dniu 30 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 marca 2010 r., sygn. akt II SO/Wa 12/10 o wymierzeniu grzywny za nieprzekazanie skargi wraz z odpowiedzią i aktami sprawy w sprawie ze skargi Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka na bezczynność Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 17 marca 2009 r. o dopuszczenie do udziału w postępowaniu w charakterze organizacji społecznej postanawia: oddalić zażalenie
W dniu 15 października 2009 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynął wniosek Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka o wymierzenie, w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.), grzywny Prezesowi Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu za nieprzekazanie Sądowi w ustawowym terminie jej skargi z dnia 20 sierpnia 2009 r. na bezczynność Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 17 marca 2009 r. o dopuszczenie do udziału, w charakterze organizacji społecznej, w prowadzonym przez organ postępowaniu w sprawie z odwołania L. W. od decyzji Dyrektora Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Gdańsku nr [...] z dnia [...] stycznia 2009 r. w przedmiocie odmowy udostępnienia dokumentów, wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę.
Postanowieniem z dnia 25 marca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wymierzył Prezesowi Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu grzywnę w wysokości 2500 zł. Jak wskazał Sąd w niniejszej sprawie bezsporne jest, że skarga Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy została przekazana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z naruszeniem terminu określonego w art. 54 § 2 p.p.s.a. Strona skarżąca złożyła bowiem skargę w dniu 25 sierpnia 2009 r., tymczasem akta sprawy wraz z ze skargą zostały przekazane do Sądu w dniu 29 października 2009 r. Dlatego w ocenie Sądu, w niniejszej sprawie zaistniały przesłanki do wymierzenia organowi grzywny. Jednocześnie Sąd podkreślił, iż w odpowiedzi na wniosek o wymierzenie grzywny organ nie podał jakichkolwiek okoliczności usprawiedliwiających tak duże opóźnienie w przekazaniu do Sądu skargi wraz z odpowiedzią i aktami administracyjnymi.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł Prezes Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu podnosząc, że opóźnienia w postępowaniu wpadkowym nie pociągają ze sobą niebezpieczeństwa negatywnych konsekwencji jeśli postępowanie główne zostało zawieszone z powodu konieczności rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego a wymierzona grzywna jest zbyt surowa w stosunku do rangi uchybień.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 55 § 1 p.p.s.a. w razie niezastosowania się organu do obowiązków o których mowa w art. 54 § 2 (przekazanie skargi z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie 30 dni) sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a. Stosownie do postanowień art. 154 § 6 p.p.s.a. grzywnę, wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. W 2009 r. wynosiło ono 3.102,96 zł - Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 9 lutego 2010 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2009 r. (M.P. Nr 7, poz. 67). W sprawie niniejszej przepis art. 55 § 1 p.p.s.a. został zastosowany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sposób prawidłowy. Nie podlega bowiem sporowi, że organ nie dopełnił w terminie obowiązku, o którym mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a. za co został ukarany grzywną w wysokości 2500 zł.
Odnoszą się do argumentów podniesionych w zażaleniu należy natomiast wskazać, że Sąd orzekając o wymierzeniu grzywny bierze pod uwagę przede wszystkim stopień zawinienia organu i okres opóźnienia w przekazaniu skargi do Sądu. Dlatego nie ma znaczenia podnoszony przez Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu argument, że w okolicznościach niniejszej sprawy zwłoka organu nie pociągała ze sobą niebezpieczeństwa negatywnych konsekwencji dla strony. Organ administracji publicznej ma bowiem bezwzględny obowiązek przekazania skargi do sądu wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy w terminie określonym w art. 54 § 2 p.p.s.a. niezależnie od tego jakie ewentualne negatywne skutki może ponieść strona w przypadku zwłoki w dopełnieniu tego obowiązku. Adekwatna do rangi uchybienia w sprawie niniejszej była również wysokość wymierzonej grzywny, która mieści się ponadto w dolnej ustawowej granicy możliwości orzeczenia wysokości takiej grzywny określonej stosownie do art. 154 § 6 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) postanowił zażalenie oddalić.