Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek, , , po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. W.- R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 20 grudnia 2007 r., sygn. akt II SA/Gl 706/07 odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi M. W. - R. na decyzję Wojewody Ś. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu wywłaszczonej nieruchomości postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 20 grudnia 2007 r., sygn. akt II SA/Gl 706/07 odmówił skarżącej M.W. - R. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Wojewody Ś. z dnia [...] w przedmiocie odmowy zwrotu wywłaszczonej nieruchomości.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że stosownie do treści art. 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zm., zwanej dalej P.p.s.a.) pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (§ 1). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4). W ocenie Sądu skarżąca nie dochowała szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej rozumianej jako kryterium braku winy. Przepisy ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi za skuteczne uznają w razie niezastania adresata, doręczenie do rąk innej osoby niż adresat. Są nimi dorosły domownik, administracja domu, dozorca, jeżeli osoby te nie mają sprzecznych interesów w sprawie i podjęły się oddania mu pisma (art. 72 P.p.s.a). Domownikiem jest osoba pozostająca z adresatem we wspólnym gospodarstwie domowym. Sąd Wojewódzki stwierdził, że zaskarżona decyzja z dnia [...] została prawidłowo doręczona dorosłemu domownikowi w osobie matki skarżącej H. W., która potwierdziła jej odbiór i datę doręczenia własnoręcznym podpisem. Doręczenie zastępcze przewidziane w wyżej wskazanym przepisie oparte jest na domniemaniu, że pismo dotarło do rąk adresata i że w ten sposób doręczenie zostało dokonane prawidłowo. Domniemanie to jednak może być przez stronę obalone. Zdaniem Sądu skarżąca nie obaliła powyższego domniemania. Wskazała jedynie, że matka błędnie podała datę doręczenia jej przedmiotowej decyzji. To zaś nie może stanowić przesłanki uzasadniającej przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Mając na uwadze wiek matki oraz istotny charakter przesyłki skarżąca winna była zadbać o ustalenie dokładnej daty doręczenia matce zaskarżonej decyzji. Sąd pierwszej instancji uznał zatem, że w sprawie nie zachodzą przesłanki warunkujące przywrócenie skarżącej terminu do dokonania wskazanej czynności.
Na powyższe postanowienie zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożyła M. W. - R., wnosząc o jego uchylenie i przywrócenie jej terminu do złożenia skargi. Skarżąca podniosła, że mama nie jest jej domownikiem, czyli z nią nie zamieszkuje, nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego, a przebywa jedynie okazjonalnie.