Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 stycznia 2008 r., sygn. akt 3 II SA/Gd 522/03 o odrzuceniu zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 4 października 2007 r. ze skargi Z. T. na decyzję Dyrektora Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddziału Regionalnego w G. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zwolnienia osobnej kwatery stałej postanawia oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia
7 stycznia 2008 r. odrzucił zażalenie Z. T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 4 października 2007 r. o oddaleniu wniosku skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 9 lutego 2005 r. odmawiające skarżącemu przywrócenia terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu Sąd podał, że przedmiotowe postanowienie zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego w dniu 15 listopada 2007 r. Pełnomocnik złożył zażalenie (nazwane skargą kasacyjną) w dniu 11 grudnia 2007 r., czyli po upływie terminu. Wobec faktu, iż skarżący uchybił terminowi Sąd I instancji na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnego (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej powoływana jako ustawa P.p.s.a.) odrzucił zażalenie. Sąd wskazał ponadto, iż użyty w postanowieniu z dnia 9 lutego 2005 r. zwrot "oddalić wniosek o przywrócenie terminu" jest tożsamy ze sformułowaniem "odmówić przywrócenia terminu" i jest tylko inną redakcją takiego samego sposobu rozpoznania wniosku. Nie pociąga to za sobą możliwości wniesienia innego środka odwoławczego w przypadku "oddalenia wniosku o przywrócenie terminu", niż w razie "odmówienia przywrócenia terminu".
Zażalenie na postanowienie z dnia 7 stycznia 2008 r. złożył Z. T., reprezentowany przez radcę prawnego, wnosząc o jego uchylenie. Pełnomocnik skarżącego podniósł, iż oddalenie wniosku o przywrócenie terminu na podstawie art. 87 § 4 ustawy P.p.s.a nie jest równoznaczne z odmową przywrócenia terminu, o której mowa w art. 86 § 1 ustawy P.p.s.a. Ponieważ w ocenie strony skarżącej nie są to tożsame rozstrzygnięcia, a postanowienie o oddaleniu wniosku nie zostało wymienione wprost ani w art. 86 § 3 ustawy P.p.s.a, ani art. 194 ustawy P.p.s.a skarżący nie może zostać pozbawiony prawa do kontroli odwoławczej orzeczenia Sądu I instancji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 194 § 2 ustawy P.p.s.a., zażalenie wnosi się w terminie siedmiu dni od doręczenia postanowienia. Jak słusznie wskazał Sąd I instancji, postanowienie WSA w Gdańsku z dnia 4 października 2007 r. zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego w dniu 15 listopada 2007 r. Zażalenie na to postanowienie zostało natomiast złożone w dniu 11 grudnia 2007 r., a zatem po upływie ustawowego terminu.
Nadto Sąd I instancji słusznie przyjął, iż na postanowienie o odmowie przywrócenia terminu przysługuje zażalenie zgodnie z treścią art. 86 § 3 ustawy P.p.s.a. Wskazać należy, że w sytuacji kiedy strona nie dokonała czynności ze swojej winy sąd odmawia jej przywrócenia terminu, któremu uchybiła, co jest równoznaczne w istocie z oddaleniem wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności i wywołuje dla strony w niniejszej sprawie konsekwencje w postaci niemożności skutecznego wniesienia środka odwoławczego.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.