Zażalenie na postanowienie WSA w Olsztynie w sprawie ze skargi A.Z. o wymierzenie grzywny Dyrektorowi Okręgowemu Służby Więziennej w Olsztynie w trybie art. 55 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A.Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 8 lutego 2012 r. sygn. akt II SO/Ol 22/10 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata z urzędu w sprawie ze skargi A.Z. o wymierzenie grzywny Dyrektorowi Okręgowemu Służby Więziennej w Olsztynie w trybie art. 55 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanawia: oddalić zażalenie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6194 Funkcjonariusze Służby Więziennej
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej
Uzasadnienie strona 1/6

Uzasadnienie.

Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odmówił przyznania A.Z. prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata z urzędu w sprawie z jego skargi o wymierzenie grzywny Dyrektorowi Okręgowemu Służby Więziennej w Olsztynie w trybie art. 55 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, iż skarżący w swoim wniosku podał, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku, ponadto nie otrzymuje innych świadczeń z tego tytułu, nie ubiegał się też o świadczenia z pomocy społecznej. Utrzymuje się z dobrowolnego wsparcia finansowego krewnych, dorywczych prac sezonowych i zbieractwa runa leśnego. Nie posiada oszczędności ani przedmiotów wartościowych, a ponadto jest właścicielem mieszkania pow. 36 m² i nieruchomości rolnej o pow. 0,59 ha.

Informacje zawarte we wniosku złożonym przez skarżącego na urzędowym formularzu okazały się niewystarczające do oceny tego wniosku, w związku z tym wezwano stronę do nadesłania stosownych dokumentów, które wskazywałyby między innymi na wysokość kosztów związanych z ustanowieniem zawodowego pełnomocnika w sprawach prowadzonych przez skarżącego przed sądami administracyjnymi w latach 2009 - 2011, źródło ich sfinansowania oraz przyczyny braku możliwości pokrycia z tego źródła kosztów postępowania w niniejszej sprawie i w innych prowadzonych obecnie przez skarżącego; kiedy skarżący utracił stałe źródło dochodu; wysokość dochodów uzyskanych przez skarżącego z jakiegokolwiek tytułu (np. z tytułu pracy dorywczej) w okresie od 1 stycznia 2011 r., ze wskazaniem daty uzyskania dochodu i jego wysokości oraz tytułu jego uzyskania, a ponadto wysokość otrzymanej w tym okresie pomocy pieniężnej lub rzeczowej z ośrodka pomocy społecznej, jakichkolwiek innych instytucji, od osób trzecich lub członków rodziny ze wskazaniem jej źródła, rodzaju oraz daty otrzymania; wysokość i przeznaczenie ponoszonych miesięcznie przez skarżącego wydatków. Odpowiadając na powyższe wezwanie skarżący zrealizował je jedynie częściowo. Nie wskazał bowiem wysokości kosztów ustanowienia zawodowego pełnomocnika w sprawach prowadzonych przed sądami administracyjnymi w latach 2009-2011, nie podał też źródła, rodzaju i daty otrzymania pomocy pieniężnej lub rzeczowej osób trzecich lub członków rodziny, twierdząc jedynie, sprzecznie z oświadczeniem zawartym we wniosku , że nie korzystał z takiej pomocy. Nie wskazał też na jakiekolwiek źródła dochodu z prac dorywczych ani nie udzielił wyjaśnień umożliwiających zbadanie jego stałych wydatków. Nie przedłożył także kopii aktów nabycia mieszkania i nieruchomości rolnej, ani oświadczenia wskazującego źródło sfinansowania tych wydatków.

Zdaniem Sądu I instancji skarżący nie wykazał, aby spełniał przesłanki niezbędne do przyznania prawa pomocy w myśl art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ustawą P.p.s.a. Sąd podkreślił, iż skarżący nie wykonał w pełni wezwania do uzupełnienia oświadczenia zawartego we wniosku o przyznanie prawa pomocy, a skoro uchylił się od przedstawienia żądanych w trybie art. 255 ustawy P.p.s.a. dowodów, gdyż dołączył jedynie wybrane selektywnie informacje i dokumenty, to winien był liczyć się z oceną, że brak będzie podstaw do uznania jego twierdzeń i oświadczeń za uprawdopodobnione.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6194 Funkcjonariusze Służby Więziennej
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej