Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia L.D. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 sierpnia 2015 r. sygn. akt IV SA/Wr 490/15 w części dotyczącej odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi L.D. na orzeczenie Komendanta Wojewódzkiego Policji [...] z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie uznania za winnego naruszenia dyscypliny służbowej i wymierzenia kary dyscyplinarnej postanawia uchylić zaskarżone postanowienie w części dotyczącej odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi i przekazać sprawę w tym zakresie Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu z dnia 17 sierpnia 2015 r. sygn. akt IV SA/Wr 490/15 po rozpoznaniu wniosku L.D. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na orzeczenie Komendanta Wojewódzkiego Policji [...] z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie uznania za winnego naruszenia dyscypliny służbowej i wymierzenia kary dyscyplinarnej, odrzucił wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi (pkt I) oraz zwrócił skarżącemu uiszczony wpis od skargi w kwocie 200 złotych (pkt II).
W uzasadnieniu postanowienia podał, że w dniu 8 lipca 2015 r. (data nadania) L.D. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, za pośrednictwem właściwego organu, skargę na w/w orzeczenie Komendanta Wojewódzkiego Policji [...]. Wraz z przedmiotową skargą "z ostrożności procesowej" skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, wskazując, że w dniu 30 czerwca 2015 r. doręczono mu orzeczenie organu drugiej instancji. Pracownik organu, wręczając skarżącemu orzeczenie w Komendzie Policji, doręczył mu również świadectwo służby oraz stwierdził, że skarżącemu upłynął termin do wniesienia skargi do Sądu, ponieważ zaskarżone orzeczenie zostało mu przesłane pocztą na adres: ul. [...] W., a nie zostało przez niego odebrane i w konsekwencji stało się ono prawomocne. Tymczasem - jak podnosi skarżący - nie przebywał on pod w/w adresem, ale u rodziców, w miejscowości S. Według skarżącego zarówno organ pierwszej, jak i drugiej instancji, miały pełną świadomość tego, że nieprawidłowo doręczają pisma stronie, wykazały się zatem niekonsekwencją i zupełną dowolnością przy dokonywaniu doręczeń. Skarżący wyjaśnił, że od dnia [...] stycznia do dnia [...] czerwca 2015 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim z powodu schorzenia o charakterze [...]. W związku z powyższym, wymagał opieki i taką opiekę mogli mu zapewnić jedynie rodzice, którzy zamieszkują w miejscowości S. Skarżący już w dniu 1 stycznia 2015 r. powiadomił przełożonych, że będzie przebywał u rodziców, w S., co wynika także ze stanu faktycznego ustalonego przez organ pierwszej instancji. Czynność zapoznania z aktami postępowania miała miejsce w dniu [...] stycznia 2015 r. również pod adresem w miejscowości S. Ponadto wskazał, że sprawozdanie z przeprowadzonego postępowania dyscyplinarnego z dnia [...] stycznia 2015 r. zostało przywiezione pod adres w S. przez policjanta WRD R.S., natomiast orzeczenia organów obu instancji oraz postanowienie rzecznika dyscyplinarnego o zakończeniu czynności dowodowych z dnia [...] stycznia 2015 r. zostały wysłane pocztą na adres: ul. [...] W. Skarżący stwierdził, iż nie mógł odebrać orzeczenia organu drugiej instancji, gdyż w tym czasie adresem, pod którym przebywał, była miejscowość S., zaś o tym fakcie organy posiadały stosowną wiedzę. W ocenie skarżącego termin do wniesienia skargi należy liczyć od dnia 30 czerwca 2015 r. Wskazał, że nie uchybił terminowi do dokonania czynności ze swojej winy, gdyż był pewien, że organy dokonają doręczenia na adres w miejscowości S.