Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 12 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 czerwca 2017 r., sygn. akt I SA/Wa 354/17 o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi M. D. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2016 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia oddalić zażalenie. 8
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 13 czerwca 2017 r., sygn. akt I SA/Wa 354/17, odrzucił wniosek M. D. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na sprecyzowaną w sentencji decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.
Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy: pismem z dnia 4 maja 2016 r. M. D., reprezentowana przez pełnomocnika, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na sprecyzowaną w sentencji decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych. Sprawa została zarejestrowana w tym Sądzie pod sygn. akt I SA/Wa 814/16. Postanowieniem z dnia 27 lipca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił tę skargę z uwagi na nieuzupełnienie jej braków formalnych - złożenia oryginału bądź poświadczonej kopii pełnomocnictwa procesowego do działania w imieniu strony skarżącej przed sądami administracyjnymi oraz jednego odpisu skargi poświadczonego za zgodność z oryginałem. Pismem z dnia 16 sierpnia 2016 r. M. D. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosek o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych skargi. Jednocześnie złożyła pełnomocnictwo udzielone L. M. Postanowieniem z dnia 6 września 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, jako złożony z uchybieniem terminu o którym mowa w art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) - dalej: P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 20 grudnia 2016 r., sygn. akt I OZ 1915/16, oddalił zażalenie M. D. na postanowienie z dnia 27 lipca 2016 r. o odrzuceniu skargi. W uzasadnieniu postanowienia wskazał, że pomimo tego, iż część zarzutów zażalenia okazała się zasadna, to jednak nie uzasadniało to uchylenia zaskarżonego postanowienia. Przewodniczący Wydziału zasadnie wezwał pełnomocnika skarżącej do przedłożenia pełnomocnictwa w terminie siedmiu dniu pod rygorem odrzucenia skargi. W wyznaczonym terminie pełnomocnik skarżący nie złożył wymaganego pełnomocnictwa, co dawało Sądowi pierwszej instancji podstawę do odrzucenia skargi. Jeżeli chodzi o zarzut zażalenia dotyczący niezasadnego wezwania pełnomocnika skarżącej do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez nadesłanie jednego odpisu skargi poświadczonego za zgodność z oryginałem, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że jest on uzasadniony i przyznał rację stronie skarżącej, iż wnosząc skargę pełnomocnik skarżącej przesłał do organu administracyjnego dwa podpisane egzemplarze skargi, co wynika z jej treści, w której jako załącznik wymieniony został odpis skargi. Kolejnym postanowieniem z tej samej daty, sygn. akt I OZ 1916/16, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie M. D. na postanowienie z dnia 6 września 2016 r. o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi. W uzasadnieniu postanowienia wskazał, że zaskarżone postanowienie, pomimo błędnego uzasadnienia odpowiada prawu. W sprawie doszło bowiem do kolizji środków prawnych - wniosku o przywrócenie terminu oraz zażalenia. W ocenie Sądu drugiej instancji procedura zmierzająca do przywrócenia terminu, któremu strona uchybiła, może być wdrożona dopiero po stwierdzeniu, że czynność procesowa podjęta przez stronę jest - na skutek upływu terminu - bezskuteczna. Takie stwierdzenie może zaś wynikać z prawomocnego orzeczenia o odrzuceniu pisma procesowego. Zatem w sytuacji, gdy strona złożyła zażalenie na postanowienie z dnia 27 lipca 2016 r. o odrzuceniu skargi, początek biegu terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi (będących przyczyną jej odrzucenia) wyznaczać będzie data doręczenia orzeczenia rozstrzygającego w przedmiocie zażalenia na postanowienie z dnia 27 lipca 2016 r. Wobec tego wniosek o przywrócenie terminu złożony w sytuacji, w której strona wniosła jednocześnie zażalenie, podlega odrzuceniu jako przedwczesny, a zarazem niedopuszczalny. Pełnomocnik skarżącej odebrał postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2016 r., sygn. akt I OZ 1915/16, w dniu 1 lutego 2017 r. Pismem z dnia 7 lutego 2017 r. (data nadania 8 lutego 2017 r.) pełnomocnik skarżącej złożył za pośrednictwem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji ponowną skargę na sprecyzowaną w sentencji decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Jednocześnie złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na ww. decyzję. W treści wniosku wskazał, że w związku z otrzymaniem w dniu 1 lutego 2017 r. odpisu postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2016 r., sygn. akt I OZ 1915/16, wnosi o przywrócenie terminu do złożenia skargi z uwagi na to, że uchybienie do wniesienia w terminie, wolnej od braków formalnych skargi na ww. decyzję nastąpiło bez winy skarżącej. Sprawa została zarejestrowana w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie pod sygnaturą I SA/Wa 354/17. Zaskarżonym postanowieniem Sąd meriti, uznając wniosek ten za niedopuszczalny, na podstawie art. 88 P.p.s.a. orzekł o jego odrzuceniu. Sąd ten wskazał, że skarga z dnia 4 maja 2016 r. została postanowieniem z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt I SA/Wa 814/16, odrzucona nie z uwagi na wniesienie jej z uchybieniem terminu, ale z powodu nieuzupełnienia w terminie jej braków formalnych. W związku z powyższym, ze względu na nieuchybienie terminowi do złożenia skargi, wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi należało uznać za niedopuszczalny. W tej sprawie pełnomocnik skarżącej, zgodnie z treścią uzasadnienia postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2016 r., sygn. akt I OZ 1916/16, winien po otrzymaniu postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2016 r., sygn. akt I OZ 1915/16, złożyć w terminie określonym w art. 87 § 1 P.p.s.a. do Sądu Wojewódzkiego, wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi (będących przyczyną jej odrzucenia w sprawie o sygn. akt I SA/Wa 354/17), a nie wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi. Jak dalej wskazał Sąd meriti, gdyby nawet uznać, że wniosek z dnia 7 lutego 2017 r. obejmuje swym zakresem żądanie przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi (na co wskazywać może treść jego uzasadnienia), to został on złożony z uchybieniem siedmiodniowego terminu określonego w art. 87 § 1 P.p.s.a. Termin na wystąpienie z wnioskiem o przywrócenie terminu w tym przedmiocie rozpoczął swój bieg w dniu 1 lutego 2017 r. (dzień, w którym pełnomocnik skarżącej odebrał postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2016 r., sygn. akt I OZ 1915/16), a upływał z dniem 8 lutego 2017 r. Ponadto Sąd Wojewódzki zwrócił uwagę, że pismo zawierające wniosek o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana (art. 87 § 1 P.p.s.a.). Jedynie w przypadku wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi pismo wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Z powyższego wynika, że wniosek obejmujący żądanie przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi pełnomocnik winien złożyć bezpośrednio do sądu (tak, jak uczyniła to skarżąca w sprawie o sygn. I SA/Wa 814/16 - pismo z dnia 16 sierpnia 2016 r.), nie zaś do organu administracji publicznej, jak w tej sprawie.