Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Kremer po rozpoznaniu w dniu 26 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. S.A. z siedzibą w L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 22 lipca 2016 r., sygn. akt IV SO/Wr 17/16 o wymierzeniu grzywny Prezesowi Zarządu K. S.A. z siedzibą w L. w sprawie z wniosku Stowarzyszenia O. z siedzibą W. o wymierzenie grzywny K. S.A. z siedzibą w L. za nieprzekazanie Sądowi w terminie skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Postanowieniem z dnia 22 lipca 2016 r., sygn. akt IV SO/Wr 17/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wymierzył Prezesowi Zarządu K. S.A. z siedzibą w L. grzywnę w wysokości 200 zł, za nieprzekazanie w terminie skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę .
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że Stowarzyszenie O. z siedzibą w W. we wniosku z dnia 25 maja 2016 r. domagało się wymierzenia grzywny K. S.A. z siedzibą w L. na podstawie art. 55 §1 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej powoływanej jako "P.p.s.a.".
Wnioskodawca podał, że w dniu 2 maja 2016 r. za pośrednictwem Spółki skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na decyzję Prezesa Spółki z dnia [...] kwietnia 2016 r. utrzymującą w mocy decyzję z dnia [...] marca 2016 r. o odmowie udostępnienia informacji publicznej.
Pismem z dnia 6 maja 2016 r. odebranym przez wnioskodawcę w dniu 13 maja 2016 r. Spółka odesłała przesłaną skargę wraz z załącznikami twierdząc, że do spółki nie znajduje zastosowania art. 54 § 1 P.p.s.a.
W odpowiedzi na opisany wyżej wniosek Spółka podniosła, że nie jest podmiotem podlegającym regulacjom wynikającym z ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2015 r. poz. 2058 ze zm.), dalej powoływanej jako "u.d.i.p.", a w konsekwencji nie podlega obowiązkom wynikającym z art. 54 P.p.s.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wymierzając grzywnę powołał się na art. 54 § 1 i 2 P.p.s.a. oraz art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej i wskazał, że obowiązek przekazania Sądowi skargi istnieje niezależnie od tego, czy organ (podmiot) ten uznaje, że skarga nie należy do kognicji sądu administracyjnego, czy też uzna, że w istocie nie jest organem administracji, czy nawet dysponentem żądanych informacji, czy też stwierdzi że żądane informacje nie stanowią informacji publicznej. Już samo żądanie strony nadania skardze określonego biegu obliguje podmiot do którego została skierowana, do uczynienia zadość temu żądaniu. To dopiero bowiem Sąd w toku postępowania zainicjowanego skargą zobowiązany jest dokonać oceny wniosku i ustalić, czy skarga mieści się w zakresie właściwości sądów administracyjnych, czy żądane informacje były informacją publiczną oraz czy adresat wniosku o udzielenie tych informacji zobowiązany był do rozpoznania wniosku stosownie do przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zatem nawet uzasadnione przekonanie, że skarga nie jest dopuszczalna z uwagi np. na brak właściwości sądu administracyjnego, nie zwalnia podmiotu od obowiązku przekazania tej skargi wraz z odpowiedzią na skargę do sądu administracyjnego. Sąd jest jedynie władny do dokonania oceny skargi tak pod względem formalnym jak i merytorycznym w oparciu o skargę i akta administracyjne, a organ nie może go w tym zastępować, nawet pozostając w uzasadnionym przekonaniu o niedopuszczalności skargi.