Dnia 4 grudnia 2014 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Robert Sawuła po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2014 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia C. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 września 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 1789/13 odrzucające zażalenie C. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lutego 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 1789/13 o odmowie zawieszenia postępowania sądowego w sprawie ze skargi C. K. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...],[...] w przedmiocie przetwarzania danych osobowych postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 3 września 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 1789/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej WSA) w Warszawie odrzucił zażalenie C. K. na postanowienie WSA w Warszawie z dnia 13 lutego 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 1789/13 odmawiające zawieszenia postępowania sądowego.
W uzasadnieniu postanowienia sąd I instancji wskazał, że postanowieniem z dnia 13 lutego 2014 r. o sygn. akt II SA/Wa 1789/13 WSA w Warszawie odmówił zawieszenia postępowania sądowego w sprawie ze skargi C. K. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...],[...] w przedmiocie przetwarzania danych osobowych.
W dniu 13 marca 2014 r. wpłynęło do tegoż sądu zażalenie skarżącego na powyższe postanowienie.
Wskazując na powyższe sąd I instancji stwierdził, że ponieważ przedmiotem postanowienia z dnia 13 lutego 2014 r. jest odmowa zawieszenia postępowania sądowego, to nie przysługuje na to postanowienie środek zaskarżenia.
Zażalenie na powyższe postanowienie w dniu 15 września 2014 r. wniósł C. K.
W kolejnym piśmie stanowiącym uzupełnienie zażalenia z dnia 15 września 2014 r. pełnomocnik skarżącego zaskarżył ww. postanowienie w całości, zarzucając mu naruszenie art. 194 § 1 pkt 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej Ppsa).
W ww. piśmie wniesiono o uchylenie ww. postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z przyjętą w postępowaniu sądowoadministracyjnym regułą, wyrażoną w art. 194 § 1 Ppsa, zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w wypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia, których przedmiotem są rozstrzygnięcia enumeratywnie wymienione w art. 194 § 1 pkt 1-10 Ppsa.
Zażalenie jest dopuszczalne jedynie wówczas, kiedy ustawa wyraźnie stanowi o możliwości jego wniesienia. Jeśli ustawa przewiduje wydanie postanowienia czy zarządzenia i jednocześnie nie stanowi, że na takie postanowienie lub zarządzenie przysługuje zażalenie, to wniesienie tego środka odwoławczego jest niedopuszczalne (tak m. in. H. Knysiak-Molczyk w: T. Woś (red.), H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005, s. 581).
Przepis art. 194 § 1 pkt 3 Ppsa stanowi, że zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego o zawieszeniu postępowania i odmowie podjęcia zawieszonego postępowania.
Skoro w katalogu postanowień wymienionych w art. 194 § 1 Ppsa nie ma postanowienia, którego przedmiotem jest odmowa zawieszenia postępowania, a jednocześnie prawa do zaskarżenia takiego rozstrzygnięcia nie przewidział ustawodawca również w przepisach szczególnych, to należy przyjąć, że takie postanowienie jest niezaskarżalne w drodze zażalenia. Takie stanowisko jest również prezentowane w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (zob.: postanowienie z dnia 31 października 2008 r. sygn. akt II OZ 1138/08, z dnia 7 maja 2007 r. sygn. akt II OZ 411/08, z dnia 15 maja 2008 r. sygn. akt II FZ 167/08, z dnia 24 września 2008 r. sygn. akt II GZ 233/08 i z dnia 30 września 2008 r. sygn. akt II GZ 235/08).
Mając na uwadze powyższe rozważania należy stwierdzić, że postanowienie z dnia 13 lutego 2014 r. nie podlegało zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego, a zatem prawidłowo WSA w Warszawie odrzucił zażalenie jako niedopuszczalne.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 Ppsa, orzekł jak w sentencji.