Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 lutego 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 2639/16 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi W. B. na decyzję Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów i budynków postanawia: oddalić zażalenie. 2
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 15 lutego 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 2639/16, odmówił wstrzymania wykonania sprecyzowanej w sentencji decyzji Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego. W jego uzasadnieniu Sąd I instancji stwierdził, że decyzja ta nie nadaje się do wykonania w rozumieniu art. 61 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) - dalej: P.p.s.a., bowiem nie kształtuje nowego stanu prawnego nieruchomości, a jedynie stan ewidencji gruntów zaistniały wcześniej, zatem nie może zostać wstrzymana jej wykonalność. Ewidencja jest bowiem wyłącznie odzwierciedleniem danych wynikających z przedłożonych organowi dokumentów, a informacje dotyczące stanu prawnego nieruchomości mają charakter deklaratoryjny, a nie konstytutywny. Ponadto zmiana wpisu w ewidencji gruntów nie stwarza automatycznie po stronie wpisanego tam podmiotu prawa własności, które może następnie stanowić przedmiot obrotu, w tym zbycia. Innymi słowy, wpis w ewidencji gruntów ani nie pozbawia, ani nie ogranicza praw właścicieli (czy współwłaścicieli) nieruchomości do dysponowania nieruchomością. Tytuł prawny do nieruchomości wynika z treści księgi wieczystej, a nie z wpisu do ewidencji gruntów. W świetle powyższego Sąd meriti uznał, że wykonanie decyzji o wprowadzeniu zmian w ewidencji gruntów i budynków nie może wywołać negatywnych skutków, o jakich mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a. i dlatego orzekł jak w jego sentencji.
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżąca W. B. wnosiła o jego zmianę i wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji zgodnie z wnioskiem, ewentualnie przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpatrzenia. Zarzuciła mu naruszenie art. 61 § 3 P.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie i uznanie, że powody wskazane przez skarżącą są niewystarczające do przyjęcia, iż zachodzi możliwość wyrządzenia szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Zdaniem autorki zażalenia, co prawda sam wpis w ewidencji gruntów i budynków nie decyduje o prawie własności do nieruchomości, ale w tej sprawie oznaczenie działek w katastrze nieruchomości może mieć znaczenie dla późniejszej treści ksiąg wieczystych. Skarżąca ma bowiem wpływ jedynie na treść księgi wieczystej nieruchomości stanowiącej jej własność. Nie ma zaś wpływu na działanie uczestników postępowania, czyli właścicieli nieruchomości sąsiadujących z jej nieruchomością. Z kolei jak wynika z art. 26 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece podstawą do oznaczenia nieruchomości w księdze wieczystej są dane katastru nieruchomości. Skarżąca obawia się, że w przypadku zmiany oznaczeń działek dokonają oni zmian w swoich księgach wieczystych, niesłusznie powiększając je o kilkaset metrów, co nastąpi z jej pokrzywdzeniem, oraz będą mogli zadecydować o ewentualnej sprzedaży nieruchomości (już powiększonej).