Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. G. i V. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 stycznia 2017 r., sygn. akt II SA/Wa 1939/16 o odrzuceniu skargi M. G. i V. M. na uchwałę Zarządu Dzielnicy [...] m. st. Warszawy z dnia [...] czerwca 2016 r., nr [...] w przedmiocie niezakwalifikowania i nieumieszczenia na liście osób oczekujących na najem lokalu postanawia: oddalić zażalenie. 2
Postanowieniem z dnia 13 stycznia 2017 r., sygn. akt II SA/Wa 1939/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę M. G. i V. M. (dalej: "skarżący") na sprecyzowaną w sentencji uchwałę Zarządu Dzielnicy [...] m. st. Warszawy. Jak wskazał Sąd I instancji w uzasadnieniu tego postanowienia, skarżący w dniu 19 sierpnia 2016 r. wezwali organ do usunięcia naruszenia prawa w związku z podjętą uchwałą o niezakwalifikowaniu i nieumieszczeniu skarżących na liście osób oczekujących na najem lokalu. W dniu [...] września 2016 r. Zarząd Dzielnicy [...] m. st. Warszawy wystosował do stron pismo, w którym odpowiedział na ww. wezwanie stwierdzając, że uchwała została podjęta zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Wspomniane pismo zostało umieszczone w przesyłce zaadresowanej jedynie do V. M. oraz doręczone w dniu 21 września 2016 r. Brak jest jednocześnie zwrotnego potwierdzenia odbioru tego pisma przez M. G. W dniu 24 października 2016 r. V. M. i M. G. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na ww. uchwałę Zarządu Dzielnicy [...] m. st. Warszawy. Sąd I instancji, wskazując na art. 52 § 3 i 4 i art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) - dalej: P.p.s.a., uznał iż skarga została wniesiona po terminie, bowiem ostatnim dniem zachowującym termin do jej złożenia przez V. M. był dzień 21 października 2016 r. (piątek). Natomiast przy założeniu, że organ w ogóle nie udzielił (nie doręczył) M. G. odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (w aktach administracyjnych brak jest potwierdzenia odbioru przez skarżącą tego pisma), ostatnim dniem na wniesienie skargi był dzień 18 października 2016 r. W tym stanie rzeczy, na mocy art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 P.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowił jak w sentencji.
Skarżący wnieśli zażalenie na powyższe postanowienie, postulując jego uchylenie. W treści uzasadnienia podnieśli, iż w dniu 19 października 2016 r. skarżąca udała się do Urzędu Dzielnicy [...] m.st. Warszawy w celu złożenia skargi do Sądu. Jednym z załączników był wniosek o przyznanie prawa pomocy. Skarżąca stwierdziła, iż osoba przyjmująca dokumenty nie wiedziała co to za wniosek i odmówiła przyjęcia skargi z takim załącznikiem. Wówczas skarżąca postanowiła skonsultować się z prawnikiem. Po konsultacji udała się ponownie do urzędu, wyjaśniła sprawę i złożyła skargę w dniu 24 października 2016 r. W ocenie skarżącej uchybienie terminowi do złożenia skargi nie wynikało z winy skarżącej ale z błędu (niewiedzy) pracownika organu, który odmówił przyjęcia skargi, gdy jeszcze nie minął termin na jej wniesienie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie pozbawione jest usprawiedliwionej podstawy.
Stosownie do brzmienia art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446 ze zm.) warunkiem wniesienia skargi do sądu administracyjnego na uchwałę lub zarządzenie podjęte przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, jest skierowanie do właściwego organu wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Do skarg wnoszonych do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym ma zastosowanie art. 53 § 2 P.p.s.a., co oznacza, że z dniem wezwania do usunięcia naruszenia prawa rozpoczyna bieg termin sześćdziesięciu dni do wniesienia skargi, mimo że sprawa udzielenia odpowiedzi na to wezwanie jest otwarta. W okresie biegu tego terminu organ może udzielić odpowiedzi na wezwanie i w takim przypadku dalszy bieg tego terminu staje się bezprzedmiotowy, ponieważ od dnia doręczenia odpowiedzi na wezwanie, rozpoczyna bieg termin trzydziestu dni do wniesienia skargi do sądu. Jeżeli natomiast w tym okresie organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, to dla dokonania tej czynności nieprzerwanie biegnie termin sześćdziesięciu dni, liczony od dnia wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Takie stanowisko przyjęte w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 kwietnia 2007r., sygn. akt II OPS 2/07 (ONSAiWSA z 2007 r., z. 3, poz. 60) oczywiście podziela Naczelny Sąd Administracyjny w obecnym składzie.