Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J.H. działającego w imieniu K.H. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 września 2013 r. sygn. akt IV SO/Wa 21/12 o odrzuceniu zażalenia na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału IV Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2013 r. w sprawie z wniosku K.H. o wymierzenie Marszałkowi Województwa [...] grzywny za nieprzekazanie w ustawowym terminie skargi z dnia [...] marca 2012 r. na bezczynność i przewlekłość organu w przedmiocie rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej postanawia oddalić zażalenie.
J.H., działając jako pełnomocnik K.H., złożył wniosek o przyznanie jej prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie z wniosku K.H. o wymierzenie Marszałkowi Województwa [...] grzywny za nieprzekazanie w ustawowym terminie skargi z dnia [...] marca 2012 r. na bezczynność i przewlekłość organu w przedmiocie rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej.
Na skutek zarządzenia sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lipca 2013 r. pełnomocnik wnioskodawczyni został wezwany do nadesłania dokumentów i oświadczeń, mających określić jej sytuację majątkową.
Wobec braku odpowiedzi na powyższe wezwanie, Przewodniczący Wydziału IV Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zarządzeniem z dnia 27 sierpnia 2013 r. zarządził ponowne wezwanie pełnomocnika wnioskodawczyni do nadesłania w/w dokumentów i oświadczeń, zakreślając siedmiodniowy termin do jego wykonania. Zarządzenie to zostało doręczone J.H. w dniu 11 września 2013 r.
Powyższe zarządzenie z dnia 27 sierpnia 2013 r. J.H. uczynił przedmiotem zażalenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego i wniósł o jego uchylenie w całości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 26 września 2013 r. sygn. akt IV SO/Wa 21/12 odrzucił zażalenie J.H. na zarządzenie z dnia 27 sierpnia 2013 r. W uzasadnieniu postanowienia wskazał, iż zgodnie z treścią art. 194 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej w skrócie P.p.s.a.), zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia i wniosek o jego zmianę lub uchylenie, jak również zwięzłe uzasadnienie zażalenia. W myśl natomiast art. 173 § 1 i § 2 w zw. z art. 177 § 1 P.p.s.a., zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem wojewódzkiego sądu administracyjnego, może wnieść strona, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka po doręczeniu im odpisu orzeczenia z uzasadnieniem.
W ocenie Sądu pierwszej instancji, w niniejszej sprawie zażalenie zostało wniesione przez J.H., jednakże działającego osobiście, a nie jako pełnomocnika wnioskodawczyni. Z treści zażalenia wynika jednoznacznie, że zostało ono wniesione osobiście i we własnym imieniu, albowiem w nagłówku wskazane jest tylko imię i nazwisko "J.H." oraz adres. Tymczasem z akt sprawy wynika, że zarządzenie zostało skierowane do J.H., ale działającego jako pełnomocnika wnioskodawczyni. O tym, iż pełnomocnik rozróżnia sytuację prawną pomiędzy działaniem we własnym imieniu a działaniem w imieniu K.H. świadczy fakt, iż w niniejszej sprawie wniósł już jedno zażalenie, wskazując w nim wyraźnie, że działa z upoważnienia strony.
Ponadto Sąd pierwszej instancji podał, iż zażalenie zostało wniesione do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, nie zaś do Naczelnego Sądu Administracyjnego, a tylko za jego pośrednictwem. Tymczasem w myśl wskazanych powyżej przepisów sądem właściwym do rozpoznania zażalenia jest Naczelny Sąd Administracyjny.