Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M.M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. akt VIII SA/Wa 631/13 odmawiające wstrzymania wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] czerwca 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. akt VIII SA/Wa 631/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] czerwca 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż pismem z dnia [...] lipca 2013 r. M.M. (dalej: "skarżąca") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na powołaną wyżej decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] czerwca 2013 r. w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia. Jednocześnie skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wydając zaskarżone postanowienie Sąd pierwszej instancji wskazał, iż w niniejszej sprawie nie zachodzą żadne okoliczności uzasadniające wstrzymanie zaskarżonej decyzji, albowiem zaskarżona decyzja nie nakłada żadnych obowiązków podlegających wykonaniu, a więc nie posiadając przymiotu wykonalności - węzła praw i obowiązków - nie może podlegać wstrzymaniu jej wykonanie. Instytucję wstrzymania wykonania aktu lub czynności można zastosować tylko wówczas, gdy dany akt lub czynność posiada atrybut wykonalności. W przedmiotowej sprawie żądaniem wstrzymania wykonania została objęta decyzja o odmowie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Zatem nie ulega wątpliwości, że zaskarżona decyzja odmowna objęta wnioskiem o wstrzymanie jest rozstrzygnięciem nie wymagającym, a wręcz nie nadającym się do wykonania.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła M. M. wnosząc o jego uchylenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Podstawą do zastosowania przez sąd ochrony tymczasowej - wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu administracyjnego - jest przepis art. 61 § 3 P.p.s.a., który stwarza sądowi możliwość wydania na wniosek strony skarżącej postanowienia o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonej decyzji zastrzegając przy tym, że ochrona tymczasowa może być przyznana wówczas, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. O znacznej zaś szkodzie można mówić, jeśli rozmiary szkody wywołanej wykonaniem zaskarżonego aktu administracyjnego są większe niż zwykle wywołane wykonaniem aktu tego rodzaju. Ciężar wykazania przesłanek zawartych w cytowanym przepisie spoczywa na stronie skarżącej.
Mając powyższe na względzie Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zaskarżone rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji nie narusza prawa. Skarżąca bowiem zamieszczając w treści skargi żądanie wstrzymania zaskarżonej decyzji w żaden sposób nie wykazała, że wykonanie zaskarżonej decyzji mogłoby spowodować niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wydanie postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji nie znajduje nadto uzasadnienia zarówno w aktach rozpoznawanej sprawy jak i w charakterze samej decyzji o odmowie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Decyzja ta bowiem nie podlega wykonaniu. Wykonanie decyzji to doprowadzenie do takiego stanu, który jest zgodny z ustalonym rozstrzygnięciem organu administracji. Nie każda więc decyzja posiada cechę wykonalności. Nie mają jej, co do zasady, decyzje odmowne, a właśnie wstrzymania decyzji o takim charakterze żądała skarżąca.
Należy także zaznaczyć, iż przedmiotem rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji był wyłącznie zawarty w skardze wniosek skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej przez nią decyzji. Powyższe oznacza, że Sąd pierwszej instancji nie odnosił się w zaskarżonym postanowieniu do merytorycznej części skargi, czyli tej, która dotyczyła rozstrzygnięcia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Skarga ta będzie bowiem przedmiotem dalszych czynności Sądu pierwszej instancji.
Mając powyższe na względzie, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.