Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Dybowski, Sędziowie Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska, Sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska (spr.), , po rozpoznaniu w dniu 23 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Burmistrza Miasta W. z dnia [...] marca 2020 r., znak: [...] o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem Miasta W. a Prezydentem Miasta K. przez wskazanie organu właściwego do rozpoznania wniosku W. K. w przedmiocie wydania skierowania i dofinansowania pobytu w Domu Seniora "[...]" w W. postanawia: umorzyć postępowanie sądowe.
Pismem z [...] marca 2020 r., znak: [...], Burmistrz Miasta W. wniósł o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy tym organem a Prezydentem Miasta K. przez wskazanie Prezydenta Miasta K. jako organu właściwego w sprawie rozpoznania wniosku W. K. w przedmiocie wydania skierowania i dofinansowania pobytu w Domu Seniora "[...]" w W.
W uzasadnieniu wniosku Burmistrz Miasta W. stwierdził m.in., że wnioskodawca od maja 2019 r. przebywa w Domu Seniora "[...]" w W., jednak jak wynika z dokumentacji, poprzednio jego stałym miejscem zameldowania było miasto K. (czasowe zameldowanie u syna w lokalu w K. przy ul. [...]).
Organ wskazał, że właściwość miejscową gminy zobowiązanej do rozpoznania sprawy dotyczącej świadczenia z pomocy społecznej, zgodnie z treścią art. 101 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie. Ustawa ta nie definiuje pojęcia "miejsca zamieszkania", dlatego należy odwołać się do przepisów ogólnych. Przepis art. 25 k.c. przez miejsce zamieszkania osoby fizycznej rozumie miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. W orzecznictwie utrwalony jest pogląd co do tego, że miejsce stałego pobytu jest to miejsce, w którym koncentrują się czynności życiowe danej osoby bez względu na adres zameldowania. Stosownie zaś do treści art. 101 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej w przypadkach szczególnie uzasadnionych sytuacją osobistą osoby ubiegającej się o świadczenie, w sprawach niecierpiących zwłoki (...) właściwa miejscowo jest gmina miejsca pobytu osoby ubiegającej się o świadczenie. Na prawną konstrukcję miejsca zamieszkania składają się więc dwa elementy: przebywanie w sensie fizycznym w określonej miejscowości oraz wola, zamiar stałego pobytu, przy czym oba te elementy muszą występować łącznie.
W ocenie organu wnioskodawca nadal wykazuje zamiar i chęć powrotu do K. Tam bowiem posiada najbliższą rodzinę i z tym miastem jest związany emocjonalnie. Mimo przebywania w W., nie wymeldował się z adresu w K., co wskazuje na jego czasowe przebywanie na terenie W.
Ponadto ze stanu faktycznego sprawy wynika, że nie mają tu zastosowania wyjątki od reguły uzależniającej właściwość organu pomocy społecznej od miejsca pobytu osoby wnioskującej, wyrażone w art. 101 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej. Fakt przebywania wnioskodawcy w prywatnym Domu Pomocy Społecznej nie zmienia właściwości organu do rozpatrzenia złożonego wniosku. Umieszczenie bowiem w prywatnym domu pomocy społecznej, tj. w placówce, która zaspakaja przede wszystkim potrzeby związane z opieką i pielęgnacją, nie wiąże się ze zmianą miejsca zamieszkania. Pobyt w takiej placówce jest z zasady pobytem tymczasowym, w każdej chwili każdy przebywający w takim ośrodku może cofnąć swoją zgodę na pobyt, a także w każdej chwili mogą ustać przesłanki umieszczenia tej osoby w domu pomocy społecznej. Wnioskodawca, przed zamieszkaniem w prywatnym Domu Seniora w W., przebywał u swojego syna w K., tam nadal posiada zameldowanie, tam też skupiało się jego centrum życiowe.